Από τις πλέον χαρακτηριστικές μορφές της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου ο Ζώρας Τσάπελης καθιερώθηκε κυρίως σε ρόλους κακού σε ταινίες της Φίνος Φιλμ.

 

Δευτεραγωνιστής καταγράφηκε στην κινηματογραφική μας μυθολογία για το ταλέντο αλλά και το ιδιαίτερο παρουσιαστικό του, Ψηλόλιγνος, με έντονο, βαθύ βλέμμα αλλά και ένα πρόσωπο γεμάτο γωνίες.

Με το Νίκο Κούρκουλο και τον Ανδρέα Μπάρκουλη στην ταινία “Κοινωνία Ώρα Μηδέν”(1966)

 

Γεννημένος Θεατρίνος!

Ο Ζώρας γεννήθηκε το 1921 στη Σαλαμίνα ως Ζωγράφος Τσάπελης. Από μικρός έδειξε την κλήση του στην υποκριτική και έτσι τελειώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές μπήκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από όπου αποφοίτησε έχοντας κερδίσει τους καθηγητές του οι οποίοι πίστεψαν πολύ στο ταλέντο του αλλά και στη μετέπειτα εξέλιξη του. Την πρώτη του εμφάνιση επί σκηνής θα την κάνει το 1945 με το έργο του Νικολάι Γκόγκολ “Ο Επιθεωρητής”. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα συνεργαστεί με σημαντικούς θιάσους, μέχρι και το 1966, οπότε θα βρεθεί στο Εθνικό ως βασικό στέλεχος. Θέση που θα την υπηρετήσει για πολλά χρόνια.

 

Από το φιλμ “Εκείνος κι Εκείνη” με την Τζένη Καρέζη (1967).

 

Η καριέρα του στο σινεμά…

Στον κινηματογράφο ξεκίνησε μέσα στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου με την ταινία “Αδούλωτοι Σκλάβοι”(1946). Μέχρι και τα πρώτα χρόνια του 60 θα κρατήσει μικρούς ρόλους σε διάφορα φιλμ με πιο αξιόλογη τη συμμετοχή του στην σπονδυλωτή ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα “Η Κάλπικη Λίρα”. Το 1963 περνά την πόρτα της Φίνος Φιλμ με την ταινία “Αμόκ”. Στο Φίνο θα μείνει για μια περίπου δεκαετία παίζοντας σε ταινίες του Φώσκολου, του Δαλιανίδη και του Δημόπουλου. Από την πλούσια φιλμογραφία του αξίζει να σταθούμε στις ταινίες: “Κοινωνία Ώρα Μηδέν”(1966), “Εκείνος κι Εκείνη”(1967), “Το Παρελθόν μιας Γυναίκας”(1968), “Όταν η Πόλις Πεθαίνη”(1969), “Πανικός”(1969) και “Θέμα Συνειδήσεως”(1973).

 

Ζώρας Τσάπελης και Μέλπω Ζαρόκωστα στο κοινωνικό δράμα “Όταν η Πόλις Πεθαίνη”(1969).

 

Η τελευταία του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1985 στο κοινωνικό δράμα “Αγόρια Στην Πορνεία”. Από τους πλέον σημαντικούς υπηρέτες της υποκριτικής έφερε με την παρουσία του στις ταινίες έναν αριστοκρατικό αέρα. Μακρυά από το κυνήγι της δημοσιότητας έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ταλαιπωρημένος από σοβαρά προβλήματα υγείας, μέχρι που έφυγε από τη ζωή στις 11 Ιανουαρίου 2002. Είναι ίσως ο μοναδικός ηθοποιός που έστω και με πέντε λεπτά παρουσίας σε μια ταινία, κατάφερνε να αναδείξει το ταλέντο του!!!

 

Με το Γιώργο Νέζο στο “Θέμα Συνειδήσεως”(1973).

 

 

 

 

1