Συνεχίζουμε τις παρουσίες με εκπροσώπους του καλλιτεχνικού χώρου από τις θεατρικές και μουσικές σκηνές, προσπαθώντας να κρατάμε μια συνεχή επαφή με τους ανθρώπους αυτούς που υπηρετούν τις τέχνες και τον πολιτισμό, να θυμίζουμε την πορεία τους και να γίνεται γνωστό το έργο τους.
Μαζί μας σήμερα η πολυβραβευμένη Ελληνίδα μαέστρος και από το 2007, καλλιτεχνική διευθύντρια της Ευρωπαϊκής Καμεράτας/Camerata Europaea με έδρα το Βερολίνο.
Μια ιδιαίτερη παρουσία από τον χώρο της μουσικής σκηνής που ακούει στο όνομα Μαρία Μακράκη και τονίζω το «ιδιαίτερη» αφού δρα ως πρέσβειρα του ελληνικού πολιτισμού στην Ευρώπη και το 2019 βραβεύεται με το βραβείο «Exaleiptron» για τη συμβολή της αυτή στον τομέα της μουσικής.
Η Μαρία Μακράκη, γεννημένη στη Θεσσαλονίκη με καταγωγή από την Κρήτη, έχει αποσπάσει πολλά πρώτα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς διεύθυνσης ορχήστρας, ενώ το διάστημα 2007-2009 ανακηρύσσεται διδάκτορας διεύθυνσης ορχήστρας στο τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας της Θεσσαλονίκης.
Από το 2012 είναι επίσης και η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής «Regain» στην Αθήνα και του νεοσύστατου Ευρωπαϊκού Φεστιβάλ Πολιτισμού από το 2015.
Θα μας μιλήσει λοιπόν, για την πορεία της από το master diplom του Φυσικού Τμήματος μέχρι την άνοδο στο podium και την σύμπραξη με διακεκριμένες Ευρωπαϊκές και διεθνείς ορχήστρες, αλλά φυσικά και για την συναυλία της φετινής χρονιάς με τίτλο «Οδύσσεια», που θα παρουσιάσει η Ευρωπαϊκή Καμεράτα στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στις 21 Νοεμβρίου στο Blackmore Music Theatre του Βερολίνου και στις 18 Δεκεμβρίου στο Haus der Musik του Ίνσμπρουκ.
Μαρία, είναι χαρά μου και τιμή μας να σε καλωσορίσω στο The Look.Gr για να μιλήσουμε για μουσική και τέχνη, κάτι που έχουμε στερηθεί τον τελευταίο καιρό. Και θα ήθελα να ξεκινήσω με μια διπλή ερώτηση.
Γνωρίζοντας ότι ξεκίνησε από μικρή η σχέση σου με την μουσική, ποια ήταν τα ερεθίσματα που σε κατεύθυναν και πως συνδυάστηκαν αργότερα η επιστήμη με την μουσική;
Η αγάπη μου για τη μουσική συνδέεται με τις πρώτες μου αναμνήσεις αφού διαπίστωσα εξαρχής ότι οι μελωδίες με συγκινούσαν βαθύτατα και μια τέτοια φυσική έλξη ήταν αναπόφευκτη. Οι σπουδές μου στη μουσική ξεκίνησαν πολύ νωρίς, από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Μετά το δίπλωμά μου στο πιάνο και στα ανώτερα θεωρητικά η σύνδεση της επιστήμης με την τέχνη αποτέλεσαν ένα κεντρικό άξονα για την περαιτέρω εξέλιξή μου, με αποτέλεσμα την ολοκλήρωση των σπουδών μου στο Φυσικό τμήμα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το πάθος μου όμως για τη μουσική με ώθησε να συνεχίσω τις σπουδές μου στη διεύθυνση ορχήστρας στο Πανεπιστήμιο Kαλών Tεχνών του Βερολίνου και μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Hanns Eisler του Βερολίνου και της Ζυρίχης. Η φυσική και η μουσική ως τομείς συνυπάρχουν, τα συστήματα ενοποιούνται και διακρίνω τις εκφάνσεις τους σε ένα ευρύ φάσμα διαδράσεών μου με την ορχήστρα.
Τελικά τι ήταν αυτό που σε οδήγησε στο podium ενός μέχρι πρότινος ανδροκρατούμενου οχυρού και πόσο δύσκολο είναι να καθιερωθεί μια γυναίκα στη θέση αυτή;
Ήταν η πρώτη αίσθηση με την ορχήστρα, το πρώτο άγγιγμα της μπαγκέτας, το πρώτο σκίρτημα που με αφόπλισε. Συνειδητοποίησα άμεσα τη μεγάλη εσωτερική ικανοποίηση να επικοινωνώ και να εκφράζω τη μουσική μου αντίληψη μέσα από αυτόν τον τομέα ενώ το συναίσθημα της αρμονίας, της πληρότητας και της ενότητας ήταν καθοριστικό. Η διεισδυτική επικοινωνία με το ορχηστρικό σύνολο και η όλη διαδικασία της μεταμόρφωσης του ήχου σε αυθεντικά συναισθήματα είναι κάτι ιδιαίτερο που με γοητεύει.
Σίγουρα δεν είναι εύκολο να καθιερωθεί μια γυναίκα σε μια τέτοια θέση αλλά με σκληρή δουλειά, πειθαρχία, μεράκι, αγάπη για το αντικείμενο και προσήλωση στο στόχο, καλλιεργώντας ανθεκτικότητα, επιμονή και υπομονή, διαμορφώνει κανείς τις καταστάσεις με τέτοιο τρόπο ώστε με συνέχεια και διεισδυτικότητα να πραγματοποιεί τα όνειρά του.
Είσαι η δεύτερη γυναίκα μαέστρος που γνωρίζω, μετά την Ιρλανδή Eimear Noone που εμένα προσωπικά μου άρεσε στη σκηνή και πέρα από την εντυπωσιακή της εμφάνιση, ντυμένης με μαύρο κεντητό φράκο και την ξανθιά αλογοουρά να πέφτει στην πλάτη της.
Επειδή η δική μου γνώμη δεν αρκεί, τι είναι αυτό που χρειάζεται, ώστε να αποκτήσει μια γυναίκα την εμπιστοσύνη των μουσικών και στη συνέχεια των κριτικών;
Η αυθεντική προσέγγιση σε συνδυασμό με την άρτια επιστημονική κατάρτιση, η χημεία, αλλά και η έμφυτη μουσικότητα ως μέσο έκφρασης συμβάλλουν αναμφίβολα στο κτίσιμο εμπιστοσύνης αυτής της τριαδικής σχέσης μεταξύ του διευθυντή ορχήστρας, των μουσικών και του κοινού που απαιτεί ισορροπίες. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του τρόπου που ερμηνεύει κανείς ένα έργο μορφολογικά, δομικά, πλαστικά έχοντας μια ξεκάθαρη άποψη, την οποία πρέπει να διοχετεύσει συγκροτημένα με αγάπη και αύρα στους μουσικούς της ορχήστρας είναι ένα μείγμα δεξιοτήτων εγκεφαλικό, ψυχολογικό, πνευματικό, περιγραφικό και κοινωνικό που δεν περνά απαρατήρητο.
Χρειάστηκε πολύς δρόμος για να ξεπεραστεί το ταμπού της γυναίκας μαέστρου. Κατά πόσον μπορεί να ισχύει αυτό που έχει πει ο Daniel Barenboim, ότι σήμερα μια γυναίκα μαέστρος μπορεί να έχει και περισσότερες ευκαιρίες, λόγω της σπανιότητας του είδους;
Ευκαιρίες σε έναν ανοιχτό σύγχρονο κόσμο σίγουρα υπάρχουν. Όμως η μουσική και γενικότερα η τέχνη δεν έχει σχέση με το φύλο και δεν επιδιώκω την εύνοια καταστάσεων μέσα από τέτοιες προσεγγίσεις. Επικεντρώνομαι στον πυρήνα του αντικειμένου και όλα τα άλλα φαντάζουν ασήμαντα.
Και φτάνοντας στην αναγνώριση, πόσο βοήθησε σε αυτό και το χτίσιμο της καριέρας σου το Βερολίνο, όπου είναι τώρα η έδρα σου;
Το Βερολίνο είναι μια πόλη με έντονους ρυθμούς που συγκεντρώνει πολλές κουλτούρες με ευρεία ανταλλαγή ιδεών, τεχνών και καλλιτεχνών πράγμα που συμβάλλει στην επίτευξη υψηλών στόχων. Η τέχνη θέλει πλουραλισμό και πόλεις σαν αυτή ενδείκνυται για διασυνοριακά και πειραματικά προγράμματα, κάτι που ταιριάζει απόλυτα στο ύφος της Ευρωπαϊκής Καμεράτας της οποίας και ηγούμαι.
Έχεις συμπράξει με επίλεκτες ορχήστρες, όπως μεταξύ άλλων και η Ραδιοφωνία του Μονάχου, της Φρανκφούρτης, της Κολωνίας, της Στουτγάρδης και του Βερολίνου. Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν έμενες στην Ελλάδα;
Η Γερμανία ως χώρα με παράδοση στην κλασσική μουσική με βοήθησε να ξεδιπλώσω τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες και μου έδωσε ευκαιρίες για να εξελιχθώ. Θεωρώ όμως ότι μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα δεν υπάρχουν μονόδρομοι και μπορεί κανείς να διαμορφώσει ικανές συνθήκες ώστε να αναπτυχθεί επαγγελματικά και στην Ελλάδα. Θα ήταν όμως σίγουρα χρήσιμο για έναν καλλιτέχνη να αποκτήσει εμπειρίες, ευρεία κουλτούρα και να διευρύνει τους ορίζοντές του αναζητώντας δυνατότητες και στο εξωτερικό.
Σαφώς στην Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη το κοινό της κλασικής μουσικής είναι πολύ μεγαλύτερο από την Ελλάδα. Πιστεύεις ότι αυτό έχει αλλάξει καθόλου τον τελευταίο καιρό και τι μπορεί να είναι αυτό που χρειάζεται για γίνει πιο υποψιασμένο και το Ελληνικό κοινό;
Όλα ανάγονται στην εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει θετικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση εφόσον υπάρχουν σήμερα μουσικά πανεπιστήμια, σχολές, συναυλιακοί χώροι και άμεση πρόσβαση στη γνώση. Μια εύνομη πολιτεία πρέπει να συμβάλλει με κεντρικό σχεδιασμό στην ενίσχυση των δομών που προάγουν τον πολιτισμό, να υποστηρίζει το καλλιτεχνικό έργο, την ελεύθερη σκηνή και να καλλιεργεί τους πολίτες της ώστε να ανέρχεται το μέσο επίπεδο διαβίωσης και εκμάθησης σύμφωνα με αξιακά πρότυπα με γνώμονα το κοινό συμφέρον.
Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ενσυνείδητα ή και όχι, κάποια πρότυπα, όταν ακολουθούμε μια κλίση μας. Εσύ είχες κάποιο που θα μπορούσες να πεις ότι επηρέασε τη μουσική σου;
Ναι, αναμφίβολα υπήρξαν πρότυπα στην καλλιτεχνική μου πορεία που με επηρέασαν ανεξίτηλα ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Βερολίνο όπως ο Claudio Abbado, ο Carlos Kleiber και γενικότερα η αυστηρή και πολύ δομημένη σχολή του Herbert von Karajan.
Παίρνοντας για παράδειγμα ένα χαρακτηριστικό έργο όπως τα «Carmina Burana» που έχει ηχογραφηθεί πολλές φορές, κάποιος και μουσικός να μην είναι όπως εγώ, αντιλαμβάνεται εύκολα την τεράστια διαφορετικότητα της εκτέλεσης του Eugen Jochum με την Deutsche Oper Berlin, από εκείνη του Rafael Fruhbeck De Burgos με την New Philharmonia Orchestra. Τι είναι αυτό που κάνει ένα έργο τόσο διαφορετικό και σε τι βαθμό συνεισφέρει ο μαέστρος;
Οι υποδείξεις του συνθέτη και της ανάλογης εποχής πρέπει σαφώς να συμπεριληφθούν στην εκτέλεση ενός έργου. Όμως μέσα σε αυτό το πλαίσιο η καλλιτεχνική ελευθερία και η δημιουργική σκέψη είναι αστείρευτη. Στόχος μου όταν διευθύνω ένα έργο είναι η ερμηνεία του όχι μόνο με νοητικό τεχνικό μορφολογικό τρόπο, αλλά να μετατρέψω τη γραφή σε πληθώρα συναισθημάτων και βιωματικών καταστάσεων. Ο ήχος αποκτά σάρκα και οστά, μετασχηματίζεται σε κάτι πολύ προσωπικό ενώ η αναπτυσσόμενη ενέργεια μπορεί να είναι καταιγιστική.
Από την εμπειρία σου ζώντας στο Βερολίνο, ποια στοιχεία πιστεύεις ότι θα ήταν χρήσιμα να υιοθετήσουμε και στην Ελλάδα, ώστε να προάγεται καλύτερα ο πλουραλισμός στην τέχνη;
Τα διευρυμένα όρια, η ελευθερία έκφρασης, ο σεβασμός και το ανοιχτό βλέμμα στη διαφορετικότητα με ενεργή υποστήριξη των αρμοδίων φορέων αποτελούν στοιχεία που συμβάλλουν σημαντικά προς τον πλουραλισμό της τέχνης.
Με την ιδιότητα σου ως καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής «Regain» στην Αθήνα από το 2012, πιστεύεις ότι υπάρχει η δέουσα αρωγή από το κράτος, ώστε να προάγεται ο ελληνικός πολιτισμός τόσο, όσο του πρέπει;
Ο ελληνικός πολιτισμός με ποιοτικά χαρακτηριστικά εξωστρέφειας μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο για να ασκήσει το κράτος επιρροές με διεθνή εμβέλεια. Χρίζει περαιτέρω αρωγής μέσα από αξιοκρατικές διαδικασίες που θα ενισχύουν την πρόοδο και την αριστεία. Ο πολιτισμός είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους βασικούς πυλώνες για τη διεκδίκηση ελληνικών στρατηγικών συμφερόντων και θα πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρον.
Όταν ήρθε ο αναγκαστικός εγκλεισμός με την καραντίνα, που σε βρήκε και πώς διαχειρίστηκες αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση;
Ήμασταν λίγο πριν τον κύκλο συναυλιών μας στο Βερολίνο όταν ξέσπασε η πανδημία. Ήταν αρκετά επίπονο να ανασχεδιάσουμε το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Καµεράτας και τις συμπράξεις μου με διεθνή ορχηστρικά σύνολα για μετά το καλοκαίρι. Είμαι όμως πεπεισμένη ότι μέσα από αρνητικές καταστάσεις μπορούμε να έχουμε ωφέλιμο έργο μια και προσφέρονται για τομές που υπό άλλες συνθήκες θα φάνταζαν απρόσιτες.
Ο κόσμος του θεάτρου και γενικά των τεχνών έχει δεχτεί ένα καίριο πλήγμα κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης. Πόσο εύκολο πιστεύεις ότι είναι να ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα και πόσο αισιόδοξη είσαι για την επόμενη μέρα;
Παρότι η επόμενη μέρα φαντάζει δύσκολη για το καλλιτεχνικό στερέωμα μπορούμε να έχουμε μακροσκοπικά οφέλη. Η απομόνωση και ο εγκλεισμός δημιουργούν ικανές συνθήκες ώστε οι σχέσεις να γίνουν διεισδυτικότερες, τα συναισθήματα πλουσιότερα και να απελευθερωθούν νέες δυνάμεις που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν εγκλωβισμένες σε μαρασμό και αφάνεια. Είναι επιλογή και υποχρέωσή μου να ατενίζω το μέλλον με βλέμμα αισιοδοξίας.
Και βέβαια θα σε ρωτήσω για μελλοντικά σχέδια, μια και υπήρχε αναγκαστικά ο χρόνος για μια ταξινόμηση και να μας πεις τι μας ετοιμάζετε για το φθινόπωρο, καλώς εχόντων των πραγμάτων.
Μετά την φιλοξενία της «Οδύσσειας» του John Neumeier, έστω και διαδικτυακά από το Μέγαρο Μουσικής, αναμένουμε την «δική σας» «Οδύσσεια», που θα φιλοξενηθεί στην Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» τον επερχόμενο Οκτώβριο και νομίζω ότι εδώ αξίζει να σταθούμε λεπτομερέστερα και να μας πεις τι ακριβώς είναι αυτή Συναυλία και πως γεννήθηκε αυτή η ιδέα.
Το μελλοντικό ενδιαφέρον μου εστιάζεται κυρίως στην επεξεργασία και ανάπτυξη επίκαιρων ευρωπαϊκών θεμάτων όπου οι τέχνες συνδυάζονται με τη μουσική σε μια ευρύτερη οπτική συνθέτοντας καινοτόµα προγράµµατα μέσα σε πειραματικούς χώρους.
Στο πλαίσιο του ετήσιου προγράµµατος 2020 η Ευρωπαϊκη Καµεράτα θα παρουσιάσει τον κύκλο συναυλιών με θέμα την «Οδύσσεια» δίνοντας στο κοινό την ευκαιρία να ανακαλύψει και να βιώσει τη µουσική, την τέχνη και τον πολιτισµό µε έναν πολυδιάστατο τρόπο.
Η Οδύσσεια είναι ένα διαχρονικό θέμα που πάντα με ενέπνεε γιατί επεξεργάζεται το βαθύτερο νόημα της ανθρώπινης ζωής.
Είναι το εσωτερικό ταξίδι της ανακάλυψης του Εγώ, το ταξίδι αυτογνωσίας στο κέντρο της σκιώδους ύπαρξης και της συνειδητοποίησης ιδανικών και αξιών. Είναι η αναζήτηση του χαμένου χρόνου, η περιπλάνηση, η αµφιβολία, η επιστροφή στο σπίτι, η πληρότητα, η αλληγορία.
Η εύθραυστη κατάσταση που βιώνουμε σήμερα σε αφυπνίζει και σε κάνει να επικεντρώνεσαι στην ουσία, στο εσωτερικό κατάρτι που σε κρατά όρθιο όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τις ξαφνικές ανατροπές και τις μεγάλες δοκιμασίες της ζωής μέχρι να επιστρέψεις στην Πηνελόπη ψυχή σου.
Μαρία μου και πάλι να σε ευχαριστήσω που ήσουνα σήμερα μαζί μας και ήταν μεγάλη μας τιμή να παρουσιάσουμε το έργο σου, ένα καλλιτεχνικό έργο που το επίκεντρο του έγκειται στην ανάπτυξη και εφαρμογή καινοτόμων και ολοκληρωμένων ιδεών για προγράμματα ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Ένα έργο που μας κάνει περήφανους ως Έλληνες και ευχόμαστε να γίνει ευρύτερα γνωστό.
Ανυπομονώντας να σε δούμε και επί σκηνής, εύχομαι καλή συνέχεια και καλή επιτυχία.
Εγώ ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία!
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, η Μαρία Μακράκη ξεκίνησε τις μουσικές τις σπουδές σε ηλικία τεσσάρων ετών με ιδιαίτερη αγάπη για το πιάνο, όπου και είχε τα πρώτα οικογενειακά ερεθίσματα.
Πήρε δίπλωμα πιάνου και Aνωτέρων θεωρητικών στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητές τον Περικλή Κούκο, Άλκη Μπαλτά, Ηλία Βουδούρη και Αφροδίτη Λυρούδια.
Το πάθος της για τη μουσική και τα περί φύσεως την ώθησαν να ολοκληρώσει σπουδές σε επίπεδο master diplom στο Φυσικό Τμήμα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η σύνδεση της επιστήμης με την τέχνη αποτέλεσαν ένα κεντρικό στοιχείο στην εξέλιξή της, με αποτέλεσμα τη συνέχιση των σπουδών της στη Διεύθυνση Oρχήστρας στο Πανεπιστήμιο Kαλών Tεχνών του Βερολίνου ως υπότροφος του Πανεπιστημίου Kαλών Tεχνών, της DAAD, των ιδρυμάτων Schubert και Franz Grothe με καθηγητές τους Hanns Martin Rabenstein και Isaiah Jackson, όπου και πήρε το δίπλωμά της με την υψηλότερη διάκριση.
Στη συνέχεια ολοκληρώνει μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στη Διεύθυνση Oρχήστρας στο Πανεπιστήμιο Μουσικής Hanns Eisler του Βερολίνου με ειδικό καθηγητή τον Hans Dieter Baum, στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης με καθηγητή τον Johannes Schlaefli και μεταπτυχιακά σεμινάρια με διακεκριμένους μαέστρους όπως τους G.A. Albrecht, A. Boreyko, C. M. Giulini, P. Gülke, W. D. Hauschild, L. Maazel, K. Masur, Sir R. Norrington, J. Panula και K. Sanderling.
Έχοντας αποσπάσει πολλά πρώτα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς διεύθυνσης ορχήστρας συμπράτει με διακεκριμένες Ευρωπαϊκές και διεθνείς ορχήστρες στην Αγγλία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Ελλάδα, Πολωνία, Ρουμανία, Ελβετία, Ουκρανία, Τσεχία, στην Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Μεταξύ άλλων με τις Ραδιοφωνίες της Κολωνίας, Μονάχου, Στουτγάρδης, Φρανκφούρτης, Βουκουρεστίου με τις οποίες ολοκληρώνει και ηχογραφήσεις, τη Συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ Αθηνών, τις Φιλαρμονικές ορχήστρες Baden-Badener, Jenaer, New Brandenburg, Rheinische, Robert-Schumann, Kharkov, Krakow, Janacek, τις Συμφωνικές ορχήστρες της Βοστώνης, Bochum, Berlin, Bergische, Nuernberg, Tschaikovsky, τις Kρατικές ορχήστρες και θέατρα Bremen, Bremerhaven, Giessen, Halle, Heidelberg, Kassel, Leipzig, Münster, Pforzheim, Rostock.
Έχει λάβει εξαίρετες κριτικές, σε ευρείας κυκλοφορίας έγκριτα περιοδικά, όπως το «Das Orchester», το «Opernwelt», το «Νeafon» καθώς και σε εφημερίδες, όπως η «Berliner Morgenpost», η «Die Welt», η «Nürnberger Nachrichten», η «Siegener Zeitung», η «Badener Tagblatt», η «Bergische Morgenpost», η «Tiroler Zeitung».
Το 2003 λαμβάνει την κρατική θέση της διευθύντριας ορχήστρας στην Όπερα του Chemnitz της Γερμανίας με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Ρόμπερτ Σούμαν ενώ από το 2007 είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια της Ευρωπαϊκής Καμεράτας στο Βερολίνο.
Το διάστημα 2007-09 ανακηρύσσεται διδάκτορας διεύθυνσης ορχήστρας στο τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας της Θεσσαλονίκης, ενώ από το 2012 είναι επίσης η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής Regain στην Αθήνα και από το 2015 του νεοσύστατου Ευρωπαϊκού Φεστιβάλ Πολιτισμού.
Η Μαρία Μακράκη είναι ευρέως γνωστή ως πρεσβευτής του Ελληνικού πολιτισμού στην Ευρώπη. Στις συναυλίες της καταφέρνει να χτίσει γέφυρες μεταξύ κλασσικού ρεπερτορίου και σύγχρονης μουσικής, συμφωνικής και όπερας ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει Έλληνες και Ευρωπαίους συνθέτες ερμηνεύοντας έργα σε πρώτες παγκόσμιες εκτελέσεις.
Το 2019 βραβεύεται με το βραβείο «Exaleiptron» για τη συμβολή της στην προώθηση του ελληνικού πολιτισμού στον τομέα της μουσικής. Ένας κύριος στόχος του καλλιτεχνικού της έργου έγκειται στην ανάπτυξη και εφαρμογή καινοτόμων ιδεών για τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή μουσική. Καλείται συχνά ως κριτής για διάφορους διαγωνισμούς σύνθεσης και διεύθυνσης ορχήστρας.
Επιπλέον εργάζεται ως διδάκτορας στον τομέα διεύθυνση ορχήστρας και δίνει διαλέξεις με θέμα την «ηγεσία». Tο καλλιτεχνικό της έργο επικεντρώνεται στη δημιουργία και εφαρμογή πρωτοποριακών διασυνοριακών προγραμμάτων που αναδεικνύουν τις ιδιαιτερότητες της σύγχρονης Ευρωπαϊκής μουσικής.
1
