Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων του Τάσου Καλούτσα “Υπό το κράτους του τρόμου”

23 ιστορίες καθημερινότητας με αναπάντεχο τέλος, των οποίων οι πρωταγωνιστές, παρόλο που βιώνουν συχνά οδυνηρές καταστάσεις από τις συγκυρίες μιας δύσκολης πραγματικότητας, προσπαθούν να διατηρήσουν εν ενεργεία μέσα τους έναν θερμό πυρήνα ονείρου, αντίστασης και καλοσύνηςΜερικές από αυτές είναι:

Το παράξενο χόμπι ενός συνταξιούχου πρώην υπαλλήλου που κρύβει στην ψυχή του ένα φοβερό «μυστικό».

Η απόδραση ενός οικογενειάρχη με προβλήματα από την κόλαση της μεγαλούπολης και την καταστροφική μανία των διαδηλωτών-κουκουλοφόρων.

Ένας άντρας, που βιώνει το άγχος της απόλυτης μοναξιάς του στις γιορτές, γίνεται ο μοναδικός «άσος της νύχτας».

Μια όμορφη οικιακή βοηθός από την ανατολική Ευρώπη, που θεωρεί ότι έχει ξεπέσει κοινωνικά στη χώρα που τώρα εργάζεται.

Ένας πρόσφυγας, δυνάμει παλαιστής, χαραμίζεται σ’ ένα επάγγελμα που δεν του αξίζει.

Η απελπισία ενός πατέρα που θέλει να γλιτώσει από την αρρώστια του, αλλά κι από τη θηλιά αγάπης των δικών του ανθρώπων.

Το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής ενός επιτυχημένου βιοτέχνη που σβήνει ξαφνικά και άδοξα.

Ο διχασμός προσωπικότητας ενός νέου οικογενειάρχη που νιώθει ενοχές για τα δεινά που υποφέρουν οι συνάνθρωποί του.

Η απεγνωσμένη έκκληση για βοήθεια ενός άντρα που απειλείται να πέσει θύμα εγκλήματος.

Η δραματική απόπειρα ενός συγγραφέα, με αφορμή τον τρόμο της προσωπικής του ζωής, να συγγράψει ένα βιβλίο.

 

«Στην Ινδία, θυμήθηκε που του έλεγε πρόσφατα ένας φίλος, δεν συναντάς οδηγούς να μαλώνουν στον δρόμο· ό,τι κι αν τους συμβεί στο τιμόνι, αναγνωρίζουν τα λάθη τους ή στέργουν να συγχωρήσουν τους άλλους με ευγενικές χειρονομίες και υποκλίσεις. Εδώ οι άνθρωποι είναι υπερβολικά εύφλεκτοι· αρκεί ένα τυχαίο γεγονός, ένα ασήμαντο τρακάρισμα, για παράδειγμα, για να προκαλέσει την αιφνίδια και βίαιη έκρηξη των παθών. Τα λέω εγώ αυτά; αναρωτήθηκε ξεμακραίνοντας, ενώ το περιπαικτικό γέλιο της μάνας του εξακολουθούσε ν’ αντηχεί στ’ αυτιά του.
Φαίνεται πως η μνήμη μας, σκέφτηκε (τρέφοντας έτσι και τις ψευδαισθήσεις μας), αρέσκεται μερικές φορές να διατηρεί τα δικά της προσφιλή χάσματα. Ίσως γιατί φανταζόμαστε πάντα τον εαυτό μας διαφορετικό».
απόσπασμα από το βιβλίο

Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
 
Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορεί επίσης η συλλογή διηγημάτων του Η ωραιότερη μέρα της.
 
0