Υπάρχουν ταινίες που αναπαριστούν έναν θρύλο,και υπάρχουν ταινίες που τον αποδομούν.
Το Deliver Me From Nowhere του Scott Cooper κάνει κάτι βαθύτερο: τον αφουγκράζεται. Δεν είναι ένα biopic όπως τα έχουμε συνηθίσει, δεν ακολουθεί τη φόρμα της “ανόδου και πτώσης”. Είναι μια ταινία για εκείνες τις σιωπές που χωρίζουν τη φήμη από την αλήθεια.
Ο Bruce Springsteen εδώ,μέσα από το σώμα και το βλέμμα του Jeremy Allen White, δεν είναι “The Boss”. Είναι ένας άνθρωπος που πνίγεται από το ίδιο του το όνομα, που ξυπνά μέσα στη νύχτα αναρωτώμενος αν η επιτυχία τον λύτρωσε ή τον εγκλώβισε. Είναι η περίοδος της δημιουργίας του Nebraska· ενός δίσκου που ηχογραφήθηκε σε ένα σπίτι, σχεδόν ψιθυριστά, σαν εξομολόγηση σε κασέτα. Και ο Cooper πιάνει ακριβώς αυτή την υφή: τη μοναξιά, την αμφιβολία, την ανάγκη να σωθείς από τον εαυτό σου.
Η φωτογραφία είναι βουτηγμένη σε μια σκόνη Αμερικής, σε δρόμους δίχως τέλος, σε δωμάτια όπου το φως δεν αρκεί. Ο ρυθμός χαμηλός, σχεδόν υπνωτικός, όπως οι σκέψεις που γυρνούν ξανά και ξανά στο μυαλό ενός ανθρώπου που δεν ξέρει αν μπορεί να γράψει κάτι αληθινό πια. Εκεί βρίσκεται η δύναμη αλλά και η παγίδα της ταινίας. Σε σημεία η αφήγηση γίνεται υπερβολικά εσωτερική, χάνει τη φλόγα της μουσικής και μένει με την ηχώ. Όμως ίσως αυτό να είναι το ζητούμενο: να νιώσεις το κενό που ένιωσε κι εκείνος.
Ο Jeremy Allen White δεν υποδύεται τον Bruce Springsteen, τον κατοικεί με όλη του την ψυχή.. Η ερμηνεία του είναι σχεδόν μεταφυσική, γεμάτη από εκείνη τη μελαγχολική ενέργεια που κουβαλούσε ο Springsteen στις πιο εσωτερικές του στιγμές. Κάθε σιωπή του White είναι πιο εύγλωττη από μια ολόκληρη συνέντευξη, κάθε βλέμμα του δείχνει έναν άνθρωπο που αναμετριέται με το άδειο του δωμάτιο, με τη φωνή που δεν ξέρει αν ανήκει ακόμα στον ίδιο. Ο White δεν κάνει επίδειξη. Δεν αντιγράφει το ύφος, τη φωνή ή την κίνηση του Springsteen. Τον διαβάζει ψυχικά. Παίζει με μικρές παύσεις, με αναπνοές, με ένα βλέμμα που κοιτάει πάντα λίγο πιο μέσα απ’ ό,τι πρέπει. Είναι μια εξαιρετικά ώριμη, εσωτερική ερμηνεία, που σε κάνει να ξεχνάς πως βλέπεις ηθοποιό…
Ο Scott Cooper σκηνοθετεί για να καταλάβει πάνω από όλα ο ίδιος την ψυχοσύνθεση του Bruce Springsteen εκείνη την εποχή και την ….σκιά πίσω από τη λάμψη. Ο ρυθμός του είναι σκόπιμα βραδύς, σχεδόν υπνωτικός. Το φως είναι μουντό, τα χρώματα σβησμένα. Είναι μια Αμερική χωρίς ήρωες , μόνο άνθρωποι που κουβαλούν το παρελθόν τους σαν βάρος. Η σκηνοθετική ματιά του Cooper είναι σχεδόν λυρική, σχεδόν ντοκιμαντερίστικη και δίνει στην ταινία μια σπάνια ειλικρίνεια.
Ο ίδιος ο Bruce Springsteen δεν εμφανίζεται ποτέ στην ταινία, αλλά είναι παντού. Έδωσε την άδεια, τη μουσική, και κυρίως τη σιωπηρή ευλογία του στον Scott Cooper να πει την αλήθεια του χωρίς ωραιοποιήσεις. Αυτή η απουσία-παρουσία του είναι συγκλονιστική!
Η φωνή του ακούγεται σε ηχογραφήσεις, λειτουργώντας σαν σκιά, σαν ψίθυρος που ακολουθεί τον ήρωα σε κάθε του βήμα. Είναι σαν να βλέπουμε τον Springsteen να παρακολουθεί τον εαυτό του από μακριά….Μια σπάνια πνευματική συνομιλία ανάμεσα στον καλλιτέχνη και την ίδια του την ψυχή.
Το Deliver Me From Nowhere δεν είναι μια ταινία για τη μουσική αλλά για το τίμημα της αλήθειας και της εσωττερικής αποκάλυψης του Springsteen. Για τον καλλιτέχνη που πρέπει να γδυθεί απ’ όλα τα στολίδια του για να ξαναβρεί τη φωνή του. Δεν θα συγκινήσει όσους ψάχνουν ένα ωραίο ροκ πορτρέτο. Θα αγγίξει όμως όσους έχουν σταθεί κάποτε μπροστά στον καθρέφτη και δεν αναγνώρισαν αυτό που είδαν.
Είναι μια ήσυχη αλλά ουσιαστική ταινία. Από αυτές που δεν κραυγάζουν, αλλά μένουν βαθιά στις κρυφές πτυχές της ψυχής…
Γιατί τελικά, ο Springsteen του Cooper δεν ζητά δόξα αλλά τη λύτρωση….
Και αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνιέται εύκολα….
Υπόθεση
Η ταινία Springsteen: Deliver Me from Nowhere είναι το χρονικό της δημιουργίας του άλμπουμ Nebraska το 1982. Ηχογραφημένο σε ένα τετρακάναλο κασετόφωνο σε μια κρεβατοκάμαρα στο New Jersey, το άλμπουμ σηματοδότησε μια καταλυτική στιγμή στη ζωή του. Αυτός ο ακουστικός δίσκος με τον ακατέργαστο ήχο θεωρείται ένα διαχρονικό έργο με έντονο αποτύπωμα χάρη σε τραγούδια για χαμένες ψυχές σε
αναζήτηση νοήματος.
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Scott Cooper
Καστ: Jeremy Allen White, Jeremy Strong, Paul Walter Hauser, Stephen Graham, Odessa Young, David Krumholtz, Gaby Hoffmann,
Harrison Sloan Gilbertson, Grace Gummer, Marc Maron, Matthew Pellicano Jr.
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Masanobu Takayanagi
Σκηνογραφία: Stefania Cella
Μοντάζ: Pamela Martin
Μουσική: Jeremiah Fraites
Trivia Ταινίας
Τα γυρίσματα της ταινίας Springsteen: Deliver Me from Nowhere ξεκίνησαν στις 28 Οκτωβρίου 2024, κυρίως στο New Jersey (Montclair, Jersey Shore), με επιπλέον τοποθεσίες στη Νέα Υόρκη, το Μέμφις και το Λος Άντζελες.
Η εμπειρία ήταν ιδιαίτερα προσωπική για τον Cooper. «Είναι ίσως η πιο προσωπική μου ταινία, γιατί ο πατέρας μου, που πέθανε την ημέρα πριν ξεκινήσω γυρίσματα, ήταν αυτός που με σύστησε στον Bruce Springsteen και το Nebraska», εξηγεί ο σκηνοθέτης.
Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος της εντυπωσιακής συναυλίας Born to Run, προς το τέλος των γυρισμάτων, ο Cooper έλαβε καταστροφικά νέα: το σπίτι του στο Λος Άντζελες είχε καταστραφεί στις πυρκαγιές της 7ης Ιανουαρίου 2025. Μόλις έμαθε ότι η γυναίκα και οι κόρες του βρίσκονταν σε ξενοδοχείο, ο Springsteen άνοιξε αμέσως το σπίτι του. «Όταν γύρισα στο Λος Άντζελες μετά το τέλος των γυρισμάτων, βρέθηκα
με την οικογένειά μου στο σπίτι του Bruce στο Λος Άντζελες. Μας φιλοξένησε, μας αγκάλιασε και μας βοήθησε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας», λέει ο Cooper. «Η κιθάρα της κόρης μου κάηκε στη φωτιά. Τι έκανε ο Bruce; Της έστειλε μία δική του. Είναι ένας γενναιόδωρος και ταπεινός άνθρωπος. Το να τον έχω δίπλα μου κάθε μέρα στα γυρίσματα και τώρα να έχω αυτή την ταινία ως μόνιμο αρχείο αυτής της σχέσης, ήταν εμπειρία ζωής». Και συνεχίζει: «Ο Bruce είναι γνωστός για την τελειομανία του, τον αποκαλούν The Boss για κάποιο λόγο. Αλλά στις πιο δύσκολες στιγμές, ήταν απλώς ένας φίλος. Η γενναιοδωρία του, η ανθρωπιά του ήταν από τα μεγαλύτερα δώρα της ζωής μου».
The E Street Band
Το casting για την E Street Band ήταν μια δύσκολη διαδικασία, καθώς απαιτούσε μουσικούς που να μπορούν όχι μόνο να αποδώσουν αυθεντικά τα μέλη της μπάντας ως προς την εμφάνιση, αλλά και ως προς τον τρόπο που έπαιζαν. Μάλιστα, ορισμένα από τα ίδια τα μέλη της E Street Band πρότειναν οι ίδιοι τους κινηματογραφικούς «αντίστοιχούς» τους: ο Max Weinberg πρότεινε τον ντράμερ των Yeah Yeah Yeahs, Brian Chase, λόγω της ομοιότητας στο στυλ τους, ενώ ο Steven Van Zandt πρότεινε προσωπικά τον ηθοποιό Johnny Cannizzaro, καθώς ήταν καρμπόν με τον διάσημο κιθαρίστα της δεκαετίας του ’80. Τον Garry Tallent υποδύεται ο κιθαρίστας Mike Chiavaro, τον Clarence Clemons ο σαξοφωνίστας Judah L. Sealy, τον Roy Bittan ο πιανίστας Charlie Savage και τον Danny Federici ο Andrew Fisher.
To άλμπουμ “Nebraska ’82: Expanded Edition”, που ενέπνευσε την κινηματογραφική μεταφορά του “Deliver Me From Nowhere”, κυκλοφορεί στις 24/10 από τη Sony Music.
23 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους
Από την FeelGood
