Το The Ugly Stepsister δεν είναι απλώς μια ανατροπή της γνωστής αφήγησης αλλά ένα νυστέρι πάνω στο ίδιο το πρόσωπο του παραμυθιού, που εδώ δεν φιλτράρεται μέσα από ροζ γάζες και τραγουδάκια, αλλά μέσα από αιμορραγικά μάτια, καταπιεσμένα σώματα και ψυχές που σαπίζουν στην αναμονή ενός “πρίγκιπα”.
Η ταινία δε φοβάται να σοκάρει. Οι σκηνές με τις αισθητικές επεμβάσεις, τα σκουλήκια, η μετατροπή του σώματος σε καμβά κοινωνικής αποδοχής είναι σκληρές όχι μόνο οπτικά, αλλά και ηθικά. Το σώμα της γυναίκας εδώ δεν είναι όχημα έρωτα ή ματαιοδοξίας, αλλά πεδίο μάχης και εγκατάλειψης.
Η Lea Myren δίνει μια σοκαριστικά ευάλωτη ερμηνεία, σωματοποιώντας κυριολεκτικά την έννοια της “μεταμόρφωσης”, όχι με μαγεία, αλλά με βελόνες, αίμα και ντροπή. Οι εσωτερικές ουλές της Ελβίρα είναι το ίδιο αποτυπωμένες στο πρόσωπό της όσο και στα βλέμματα των γύρω της. Η φωνή της παραμένει συχνά χαμηλόφωνη, σχεδόν πνιγμένη· όμως είναι το σώμα της και ο τρόπος που στέκεται, που τρέμει, που υπομένει τις ταπεινώσεις και τις μεταμορφώσεις που φέρει την αληθινή δραματουργία. Κάθε της βλέμμα είναι μια κραυγή που δεν ειπώθηκε. Και κάθε της κίνηση, μια παραίτηση από την ελπίδα. Η Ελβίρα, η “άσχημη” αδερφή, παύει να είναι υποσημείωση στη ζωή της Σταχτοπούτας. Και με έναν βουβό, σωματικό τρόπο, μας υποχρεώνει να κοιτάξουμε ποιοι είναι τελικά οι αληθινά παραμορφωμένοι αυτής της ιστορίας.
Η μητέρα της, υποδειγματικά παγερή από την Ane Dahl Torp, λειτουργεί σαν μαριονέτα μιας ολόκληρης γενιάς γυναικών που έχουν μάθει να επιβιώνουν μονάχα αν μοιάζουν με κάτι άλλο από αυτό που είναι. Μια γυναίκα που μεγάλωσε με τον ίδιο ζυγό και τον κληροδοτεί, μεθοδικά στις κόρες της. Η υποκριτική της Torp δεν αφήνει περιθώριο για υπερβολές αλλά κινείται με τρομακτική πειθαρχία, δημιουργώντας ένα πρόσωπο πιο τρομακτικό κι από τέρας: αυτό μιας μητέρας που “ενδιαφέρεται”, μα το ενδιαφέρον της σκοτώνει…
Η Emilie Blichfeldt παίρνει τον ξεχασμένο, σχεδόν γελοιοποιημένο ρόλο της «άσχημης θετής αδελφής» και τον ανασυνθέτει μέσα από το πρίσμα του σωματικού τρόμου, της έμφυλης πίεσης και της πατριαρχικής κακοποίησης που συχνά κρύβεται πίσω από την έννοια του “παραμυθιού”. Η σκηνοθεσία της Blichfeldt είναι στιλιζαρισμένη αλλά ποτέ επιτηδευμένη. Ο φωτισμός θυμίζει αποσύνθεση και η κάμερα κοιτά κατάματα την ασχήμια, χωρίς να την εξιδανικεύει ούτε να την γελοιοποιεί.
Η ταινία είναι ένα κινηματογραφικό ξυράφι που ξεγυμνώνει τον μύθο της γυναικείας “τελειότητας”, αναδεικνύοντας την τοξικότητα που κρύβεται πίσω από την ανάγκη να είσαι αποδεκτή, όμορφη, λεπτή, σιωπηλή, έτοιμη να αγαπηθείς από κάποιον που ποτέ δεν σε είδε πραγματικά….
Το τέλος αφήνει μια πικρή αίσθηση χωρίς καμία λύτρωση, καμία “ευτυχία για πάντα”…. Μονάχα μια θλιβερή διαπίστωση: πως κάποιες γυναίκες είναι καταδικασμένες να σπάνε τον καθρέφτη, πριν προλάβουν να δουν τον εαυτό τους μέσα του.
Το The Ugly Stepsister δεν είναι για όλους. Είναι μια εμπειρία που απαιτεί αντοχές, εν συναίσθηση και διάθεση να ξεβολευτείς. Όσοι, όμως, βυθιστούν στην ασχήμια του, θα βγουν με μια νέα κατανόηση για το πώς δομούνται οι θηλυκές ταυτότητες, όχι με νεράιδες, αλλά με μαχαιριές….
Το παραμύθι, τελικά, δεν είναι για να μας κοιμίζει. Είναι για να μας ξυπνά. Και η Emilie Blichfeldt το κατάφερε.
Υπόθεση
Μια σκοτεινή εκδοχή της κλασικής ιστορίας της Σταχτοπούτας, η ταινία ακολουθεί την Ελβίρα καθώς προσπαθεί απεγνωσμένα να ανταγωνιστεί την εκθαμβωτικά όμορφη θετή αδερφή της. Σε ένα παραμυθένιο βασίλειο όπου η ομορφιά είναι μεγάλη υπόθεση, η Ελβίρα είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να τραβήξει το βλέμμα του Πρίγκιπα. Η ταινία αφηγείται την αιματηρή ιστορία του πόνου, του ιδρώτα, της λάσπης και της χρυσόσκονης που χρειάζονται για να γίνει η Ελβίρα η βασίλισσα του χορού.
Η πρώτη Νορβηγική ταινία που προβάλλεται στην τελετή έναρξης του Midnight Section του φεστιβάλ Sundance. Μία body horror ταινία βασισμένη στο παραμύθι της Σταχτοπούτας.
Σκηνοθεσία: Emilie Blichfeldt
Πρωταγωνιστούν: Lea Myren, Ane Dahl Torp, Thea Sofie Loch Næss, Isac Calmroth
Είδος: Body horror
Διάρκεια: 1 ώρα και 52 λεπτά
8 Μαΐου στους κινηματογράφους από την TFG
Δείτε το trailer:
