Συνέντευξη: Παντελής Βατάκης: "Οι επιλογές του καθενός μας είναι απόρροια των αξιών που πρεσβεύουμε"

Με μεγάλη χαρά υποδεχτήκαμε στο The Look.Gr, το περιοδικό Τέχνης και Λόγου τον Αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας Παντελή Βατάκη με αφορμή το βιβλίο “Κωνσταντίνος Δ. Περρίκος: Η βιογραφία ενός ήρωα (1905-1942) που συνυπογράφει με τον Κωνσταντίνο Λαγό, ιστορικό και καθηγητή στη Σχολή Ικάρων και τον (αείμνηστο) πρώην πρύτανη της ΠΑΣΠΕ Βασίλη Φίλια.

1. Η συγγραφή του βιβλίου για τον ήρωα Κων/νο Περρίκο ξεκίνησε από απλό θαυμασμό ή ήταν περισσότερο εσωτερική ανάγκη καταγραφής ενός έργου-μνήμης;

Η συγγραφή του πονήματος για τον αξιωματικό και ηγέτη Κωνσταντίνο Περρίκο ήταν ένα χρέος απέναντι στον ίδιο τον ήρωα, την οικογένειά του, αλλά και τον ελληνικό λαό. Ο αείμνηστος συν-συγγραφέας Βασίλης Φίλιας, ως αντιστασιακός και μέλος της Ιεράς Ταξιαρχίας, ένιωθε την ίδια ανάγκη, καθώς η οργάνωση στην οποία συμμετείχε κατά τη διάρκεια της Κατοχής, συνεργαζόταν στενά με την Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζομένων Νέων (ΠΕΑΝ) που είχε ιδρύσει ο Περρίκος και όπως ο ίδιος ανέφερε, ήταν ουσιαστικά παρακλάδι της.

Αφορμή για το έργο αυτό, υπήρξε η προτομή του αεροπόρου, στη γενέτειρά του, την Καλλιμασιά της Χίου. Περνώντας κάποια μέρα από το χώρο του μνημείου, μου κίνησε την περιέργεια ο άγνωστος σε μένα αεροπόρος, -αν και Χιώτης στην καταγωγή- και έτσι ξεκίνησα την έρευνά μου γύρω από τη ζωή και τη δράση του. Το γεγονός ότι ευάριθμοι Έλληνες γνώριζαν κάποια πράγματα για τον Περρίκο, με κινητοποίησε να μάθω γι’ αυτόν και στη συνέχεια να προσπαθήσω να ανασύρω από τη λήθη τη μνήμη του.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας που διενεργήσαμε, βρισκόμασταν συχνά μπροστά σε γεγονότα που σχετίζονταν με τη δράση και την ισχυρή προσωπικότητά του, που ήταν ουσιαστικά άγνωστη στο πανελλήνιο. Με αφορμή το ερώτημά σας, θα ήθελα επίσης να τονίσω τον καταλυτικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν ιστορικά μνημεία, όπως προτομές, ηρώα κτλ., στη διατήρηση της ιστορικής κληρονομιάς και συνείδησης του ελληνικού λαού, αφού πίσω από αυτά κρύβονται πολλές φορές άγνωστα γεγονότα που σχετίζονται με ανθρώπους που υπερέβησαν την ατομικότητά τους και αγωνίστηκαν για το κοινό καλό, τόσο του Έθνους όσο και της Ανθρωπότητας.

2. «Εγκαταλείπω τον κόσμο χωρίς μίση και κακίες…» φράση από το τελευταίο σημείωμα του άφησε ο Κων/νος Περρίκος. Τελικά στην ύστατη στιγμή και μ’ αυτό μάλιστα τον τρόπο, με μια εκτέλεση, πως εξασφαλίζει κάποιος την εσωτερική γαλήνη; Μοιραστείτε αν θέλετε μαζί μας τις σκέψεις σας.

Το ερώτημά σας είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Για να μπορέσεις με σχετική αντικειμενικότητα να απαντήσεις σε αυτό, θα πρέπει να έχεις βιώσει ανάλογες καταστάσεις. Πάρα ταύτα, θα προσπαθήσω να δώσω κάποια ερμηνεία στα λόγια του Έλληνα ήρωα. Θεωρώ ότι η εσωτερική γαλήνη επιτυγχάνεται όταν κάποιος αισθάνεται ότι έχει εκπληρώσει την εσωτερική του Αποστολή, το λόγο ύπαρξής του. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει ότι έχει προσεγγίσει ζητήματα αυτογνωσίας και ότι έχει δράσει και λειτουργήσει σύμφωνα με το αξιακό του υπόβαθρο. Ας μην μας διαφεύγει ότι οι επιλογές του καθενός μας είναι απόρροια των αξιών που πρεσβεύουμε. Εφ’ όσον τις υπηρετήσαμε χωρίς παρεκτροπές και οι δράσεις μας οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το άτομο αυτό, έχει αποκτήσει έως κάποιο βαθμό εσωτερική γαλήνη.

Όσον αφορά τα ακριβή λόγια του ήρωα, θα μπορούσα να ισχυριστώ, ότι ο Περρίκος είχε συνειδητοποιήσει ότι πολλοί από τους αντιπάλους του, προσπαθούσαν να εκτελέσουν το καθήκον τους, σύμφωνα με τις διαταγές των ανωτέρων τους. Συνεπώς, ως όργανα συγκεκριμένης πολιτικής, δεν είχαν τη συνειδητή πρόθεση να προκαλέσουν τα επαίσχυντα κακουργήματα σε βάρος του ελληνικού λαού. Δυστυχώς, μια κρίσιμη μάζα των Κατακτητών, προκάλεσε με τη βαρβαρότητά του εκατόμβες θυμάτων και καταστροφών, που ξέφευγαν παντελώς από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και την έννοια του Ανθρωπισμού. Η ατομική ευθύνη του κάθε Γερμανού, Ιταλού ή Βούλγαρου, που ατίμωσε και ασέλγησε πάνω στον ελληνικό λαό, είναι αναντίρρητη. Ο Περρίκος όμως είχε κατανοήσει, ότι υπό ορισμένες συνθήκες, πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν το κατάλληλο πνευματικό υπόβαθρο, είναι εύκολο να παρασυρθούν και να εκτραπούν από το μέτρο, το ορθό, το δίκαιο. Για το λόγο αυτό, αν και αρκετά νέος ακόμη όταν εκτελέστηκε, καθώς ήταν μόλις 38 χρονών, είχε το ψυχικό μεγαλείο να συγχωρέσει τους δυνάστες της πατρίδας του και να εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο, με ηρεμία και γαλήνη. Θεωρώ, ότι καταλυτικό ρόλο στη στάση του διαδραμάτισε και ο ιερομόναχος Νικόδημος Γραικός, ο οποίος τους συμπαραστάθηκε στις ύστατες στιγμές τους. Το βέβαιο όμως είναι ότι ο Περρίκος είχε το ψυχικό σθένος να υπερβεί τον εαυτό του και το μεγαλείο να συγχωρέσει τους εκτελεστές του.

3. Ένα συλλογικό βιβλίο έχει περισσότερες ευθύνες; Σε σας πως λειτούργησε η συνεργασία με τους εκλεκτούς συνοδοιπόρους σας;

Όπως αναφέρατε, οι συνεργάτες μου ήταν εξαιρετικοί. Τι να πει κάποιος για τον αείμνηστο Καθηγητή Βασίλη Φίλια ή τον αξιόλογο φίλο μου και ερευνητή κ. Κώστα Λαγό; Σαφώς, όταν συνεργάζεσαι με γίγαντες του πνεύματος, όπως ο Φίλιας και ιστορικούς όπως ο Κώστας, η ευθύνη για την έκδοση ενός έργου, σαν αυτό του Περρίκου είναι μεγάλη. Παράλληλα όμως, οι άνθρωποι αυτοί είναι και μέντορές σου σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Ξέρεις ότι θα έχεις την αρωγή που απαιτείται για την ολοκλήρωση ενός δύσκολου έργου. Είναι μεγάλη τιμή για μένα, που συνεργάστηκα μαζί τους. Αν δεν κάνω λάθος, ο Βασίλης Φίλιας για πρώτη φορά συνεργάστηκε με άλλους συγγραφείς στην έκδοση ενός βιβλίου και ο κ. Λαγός, έχει συγγράψει δύο μοναδικά στο είδος τους βιβλία, που κατά τη γνώμη μου αποτελούν ορόσημο για κάθε μελετητή της ιστορίας. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στα έργα του που αφορούν τη Μάχη του Μαραθώνα και τη Μάχη των Οχυρών. Μέσα από μια τέτοια συνεργασία, συζητήσεις και διαβουλεύσεις, καταλήξαμε στο περιεχόμενο και τη μορφή του πονήματος.

Το συλλογικό αυτό έργο, επιδιώξαμε να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο, γι’ αυτό και διανθίζεται με περίπου 1.200 υποσημειώσεις, ενώ παράλληλα προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε ένα ζωντανό αφηγηματικό τόνο, ώστε να μην είναι κουραστικό για τον αναγνώστη και να τον κρατάει σε εγρήγορση. Το πλήθος των στοιχείων που παραθέτουμε, μεγάλο μέρος των οποίων δημοσιεύονται για πρώτη φορά, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον των ειδικών.

Όμως, εμείς θέλουμε, το έργο αυτό, ο άγνωστος αυτός ήρωας, να γίνει κτήμα όλων των Ελλήνων και πιστεύουμε ότι η ζωή και η δράση του Περρίκου θα συναρπάσει το αναγνωστικό κοινό. Το αποτέλεσμα που βλέπετε, είναι αυτό που κρίνει και το επίπεδο της συνεργασίας τόσο με τους άλλους συγγραφείς, όσο και με στελέχη του εκδοτικού οίκου «Μένανδρος» και ιδιαίτερα την κ. Αμαλία Ζώη και την κ. Σμαράγδα Κουράκη.

4. Ο Κωνσταντίνος Περρίκος μετά από μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα «Εστία» είχε αποταχθεί. Ο λόγος και η άποψη ενός στρατιωτικού εναπόκειται σε κάποια υπηρεσιακά όρια, φαντάζομαι. Πόσο έχουν αλλάξει οι συνθήκες πάνω σε αυτό το θέμα;

Επιτρέψτε μου να κάνω μια μικρή διόρθωση. Ο Περρίκος κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου αρθρογραφούσε με ψευδώνυμα σε ένα πρωτοποριακό για την εποχή του περιοδικό, την «Αεροπλοΐα», στο οποίο σύμφωνα με τα στοιχεία μας ήταν και άτυπος διευθυντής, ενδεχομένως και μέτοχος. Τα περιοδικό αυτό, περιέχει πλήθος στοιχείων που αφορούσαν την εξέλιξη της αεροπορικής επιστήμης γενικότερα, αλλά και στηλίτευε τα κακώς κείμενα στον τότε αεροπορικό χώρο στην Ελλάδα.

Για πρώτη φορά δημοσίευσε ενυπόγραφη επιστολή του στην εφημερίδα «Εστία», όταν είχε πλέον στοχοποιηθεί, κυνηγηθεί και καταδικαστεί για τις ορθές, όπως αποδείχτηκε αργότερα, θέσεις του, τόσο από τους Βενιζελικούς όσο και από τους Λαϊκούς. Στην εν λόγω επιστολή, με αφορμή συζητήσεις για την Εθνική Άμυνα στη Γερουσία και το ζήτημα της Αεροπορίας, ο τότε Πρωθυπουργός και Υπουργός Αεροπορίας Παναγής Τσαλδάρης, ισχυρίστηκε δημοσίως, ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις και κυρίως η Πολεμική Αεροπορία της χώρας ήταν επαρκώς παρασκευασμένες για την αντιμετώπιση της όποιας απειλής. Όμως, τους προηγούμενους μήνες, το Σώμα της Αεροπορίας είχε βρεθεί στο επίκεντρο πολιτικό-στρατιωτικών τριβών και αποτελούσε πηγή αντιπαράθεσης στους κύκλους αυτούς, με αποτέλεσμα να δημοσιευτούν δεκάδες επώνυμα και ανώνυμα άρθρα για την κακή κατάσταση της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο Περρίκος λοιπόν θεώρησε, ότι είχε πλέον χρέος, αφού η πολιτική ηγεσία δεν προέβαινε σε ενέργειες που θα διόρθωναν τα κακώς κείμενα και θα επίλυαν τα προβλήματα του Όπλου, να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για το μη αξιόμαχο της Αεροπορίας, ώστε να γνωρίζει και να απαιτήσει τα αυτονόητα.

Η αλήθεια των θέσεών του, αποδείχθηκε περίτρανα λίγους μήνες αργότερα, στο Κίνημα του ’35. Φυσικά, η συνειδητή αυτή πράξη του Περρίκου τιμωρήθηκε με απόταξη, καθώς θέματα που άπτονται της Εθνικής Ασφάλειας δεν δημοσιοποιούνται. Ασφαλώς, και σήμερα, τέτοια θέματα επιβάλλεται τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, να τα προβάλουν μέσα από τις προβλεπόμενες υπηρεσιακές διαδικασίες.

5. Στην Ελλάδα της κρίσης πιστεύετε πως έχουν γίνει «εκπτώσεις» στο θέμα της ασφάλειας της χώρας από μεριά της Πολιτείας;

Η ασφάλεια της χώρας, είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων. Η εθνική ισχύς που θεωρητικά διασφαλίζει την κυριαρχία και ακεραιότητα του κράτους, συνίσταται στην εξωτερική πολιτική που αξιοποιεί τις διεθνείς συνεργασίες και συμμαχίες, τη διπλωματία και στοιχεία, όπως η ομογένεια, η ήπια ισχύς, που σχετίζεται με τον πολιτισμό κτλ. Άλλοι παράγοντες είναι η οικονομία, οι Ένοπλες Δυνάμεις, η τεχνολογία, ακόμη δε και δημογραφικοί παράγοντες που σχετίζονται τόσο με τον πληθυσμό, όσο και με τη σύνθεση και τη συνοχή της κοινωνίας και η ίδια η θέση της χώρας. Συνεπώς, η εκάστοτε κυβέρνηση είναι αυτή που θα επιλέξει το μίγμα της πολιτικής, που θα διασφαλίσει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο το μέλλον της χώρας. Σαφώς, επειδή η ισχύς είναι γινόμενο αυτών των παραγόντων, δεν επιτρέπεται κάποιος από αυτούς τους παράγοντες να μηδενιστεί, γιατί ουσιαστικά καταλύεται η ίδια η ισχύς. Και όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης, το μέγεθος της ισχύος καθορίζει αν κάποιος θα επιβάλει τις θέσεις τους ή θα υποχωρήσει από αυτές. Θεωρώ λοιπόν, ότι καμιά Πολιτεία δεν «παίζει» με την ασφάλεια της χώρας, αλλά ότι επιλέγει να εστιάσει σε έναν ή περισσοτέρους παράγοντες που θα εξυπηρετήσουν καλύτερα την Αποστολή.

Ένα αεροπορικό ατύχημα που μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το θάνατο είναι μέρος της καθημερινότητάς μας.

6. Αυτές τις μέρες ένας πιλότος, ένας ακόμα ήρωας έπεσε την ώρα του καθήκοντος. Στη θητεία σας αντιμετωπίσατε τέτοιες άσχημες καταστάσεις, πόσο δύσκολο είναι για έναν ανώτερο αξιωματικό να διαχειριστεί στο έπακρο τέτοιες εθνικές συμφορές;

Δυστυχώς, τέτοιες τραγικές καταστάσεις, τις έχουν βιώσει όλοι οι συνάδελφοι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Όλοι οι αεροπόροι έχουμε θρηνήσει φίλους και συμμαθητές. Ένα αεροπορικό ατύχημα που μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το θάνατο είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Κάθε έξοδος αεροπλάνου, για την εκτέλεση της όποιας διατεταγμένης αποστολής, εγκυμονεί κινδύνους. Γι’ αυτό και η Πολεμική Αεροπορία έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην ασφάλεια των πτήσεων. Κάθε λάθος, κάθε παράλειψη συναδέλφου που εμπλέκεται με τις πτήσεις, είτε είναι τεχνικό προσωπικό, είτε ελεγκτής αεράμυνας, είτε ιπτάμενος, είτε οποιοσδήποτε άλλος, αποτελεί μάθημα και λαμβάνονται τα κατάλληλα διορθωτικά μέτρα που θα αποτρέψουν την επανάληψή τους. Όσο τραγικό και αν είναι λοιπόν ένα τέτοιο γεγονός, έχουμε μάθει να συνεχίζουμε… Η εκτέλεση της Αποστολής μας είναι πάνω απ’ όλα και αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας των Ενόπλων Δυνάμεων και φυσικά της Πολεμικής Αεροπορίας.

7. Επιστρέφω ξανά στο βιβλίο σας για να σας ρωτήσω, κατά τη συγγραφή του έργου αντιμετωπίσατε προβλήματα με το υλικό; Συνήθως σε ηρωικές μορφές οι ιστορίες που τις συνοδεύουν παίρνουν και μια μυθική διάσταση, πόσο δύσκολο ήταν το ξεδιάλεγμα της πραγματικής ιστορίας από το υφάδι του μύθου που πιθανώς τη συνοδεύει;

Όπως σας ανέφερα στην αρχή, ο Περρίκος ήταν άγνωστος στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά και των ειδικών. Όσα στοιχεία ήταν γνωστά, σχετίζονταν κυρίως με το αποκορύφωμα της δράσης του, την ανατίναξη της φιλοναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ. Συνεπώς, δεν υπήρχαν θρύλοι και φήμες για τον Περρίκο, εκτός κάποιων ελάχιστων από την ιδιαίτερη πατρίδα του, που χρειαζόταν περαιτέρω διερεύνηση.

Δεν αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερα προβλήματα κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας καθώς συνεχώς βρισκόμασταν μπροστά σε νέες ανακαλύψεις, σε νέα στοιχεία που μας επέτρεψαν να καταγράψουμε με αξιοπιστία τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του αξιωματικού, ήρωα, πατριώτη, ηγέτη και αγωνιστή Κωνσταντίνου Περρίκου. Παράλληλα, ήταν επιβεβλημένο ώστε να γίνει κατανοητή η προσωπικότητα αυτή, να παραθέσουμε αναλυτικά στοιχεία για την τότε ελληνική κοινωνία, αλλά και γεγονότα για άλλα άτομα με τα οποία συγχρωτίστηκε ο Περρίκος. Θεωρούμε ότι καταφέραμε να αποδώσουμε πιστά το πνεύμα της εποχής που εξετάζουμε, μιας περιόδου γεμάτης με συνταρακτικά γεγονότα, που επηρέασαν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρο τον κόσμο.

8. Ηρωικές μορφές όπως ο Κων/νος Περρίκος λείπουν από τα σχολικά εγχειρίδια ή αν υπάρχουν δεν εξαντλείται η δράση τους στις σελίδες ενός σχολικού βιβλίου. Που νομίζεται ότι οφείλεται αυτή η σχολική παθογένεια ελλειμματικής ιστορικής γνώσης;

Όπως ξέρετε δεν είμαι ιστορικός ούτε ακαδημαϊκός. Θεωρώ λοιπόν ότι δεν είμαι σε θέση να σας δώσω μια αντικειμενική απάντηση στο ερώτημά σας. Συνεπώς, δεν γνωρίζω αν υφίσταται τέτοια παθογένεια στην Πρωτοβάθμια ή Δευτεροβάθμια ή ακόμα και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Σίγουρα όμως, πρέπει να γίνεται μνεία στο σχολείο σε μορφές ηρώων για τη διατήρηση της εθνικής μνήμης. Προσωπικότητες που επηρέασαν θετικά τον ρου της ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν πρότυπα στην κοινωνία μας. Άνθρωποι καινοτόμοι, δυναμικοί, αγωνιστές που πολλές φορές θυσιάστηκαν για το κοινό καλό, βασισμένοι σε πανανθρώπινες και αρχέτυπες αξίες. Άνθρωποι που με το όραμά τους, τις εφευρέσεις τους και το έργο τους άλλαξαν την καθημερινότητά μας προς το καλύτερο και έθεσαν τις βάσεις για μια κοινωνία δικαίου και ειρήνης. Πιστεύω, ότι τέτοια υγιή πρότυπα λείπουν σήμερα από την κοινωνία μας και αυτό είναι αποτέλεσμα πολλών συνισταμένων, ανάμεσά τους, πιθανόν όπως αναφέρατε και του έργου που επιτελεί το σχολείο σήμερα.

9. «Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου», φράση από το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη. Εσείς θεωρείτε ότι ως χώρα «πάσχουμε» από τέτοιου είδους φιλίες;

Θα σας παραπέμψω ξανά στον Θουκυδίδη. Αν μιλάμε για τους δρώντες του διεθνούς συστήματος, δηλαδή κυρίως τα κράτη, θα λέγαμε ότι υπάρχουν συμφέροντα, τα οποία οδηγούν τις χώρες στη σύναψη συμφωνιών και συνεργασιών ή σε καταστάσεις έντασης και πολέμου. Αν μιλήσουμε για τους λαούς, η ιστορία έχει δείξει ότι τα πιστεύω και η δράση τους, επηρέασαν τις πολιτικές των κρατών τους και άλλαξαν τη ροή των γεγονότων. Η Ελληνική Επανάσταση είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Συνεπώς, αν θέλουμε την ανάπτυξη πραγματικής και σταθερής φιλίας μεταξύ κρατών, πρέπει να μιλήσουμε στην καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων και να συνταιριάξουμε το ημέτερο καλό με αυτό των ισχυρών παικτών, όπως φαίνεται ότι έπραξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ας μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες.

10. Οι συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο με την τεράστια εμπειρία που έχετε, που νομίζετε ότι αποσκοπούν;

Οι παραβάσεις των Κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας και οι παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου, αν σε αυτά αναφέρεστε, είναι εδώ και δεκαετίες, μια πάγια τακτική της γειτονικής συμμαχικής χώρας. Οι λόγοι που τους ωθούν στην επιλογή αυτής της στρατηγικής είναι διακηρυγμένοι. Νομίζω, ότι το βιβλίο του Νταβούτογλου, «Το στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας» και παράλληλα εξαίρετοι Έλληνες ακαδημαϊκοί και αναλυτές έχουν δώσει σαφείς απαντήσεις στο ερώτημά σας.

11. Ας αποφορτίσουμε λίγο το κλίμα και να σας ρωτήσω, ποια είναι τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Ετοιμάζετε κάτι νέο;

Μου έχει ζητηθεί από τον Σύνδεσμο Αποφοίτων της Σχολής Ικάρων, του οποίου είμαι μέλος, να συγγράψω με τον κ. Λαγό και ενδεχομένως και άλλους παράγοντες της Πολεμικής Αεροπορίας, την ιστορία της Σχολής Ικάρων. Ένα τέτοιο έργο όπως αντιλαμβάνεστε, απαιτεί χρόνο, έρευνα, επαφές με τα εν ενεργεία και αποστρατεία στελέχη και τις οικογένειές τους, το προσωπικό και τους καθηγητές που έχουν υπηρετήσει σ’ αυτήν και σαφώς απαιτεί τη συνεργασία με πολλούς φορείς και ιδρύματα εντός και εκτός της Αεροπορίας. Ελπίζουμε, το 2021 που συμπληρώνονται 90 χρόνια από την ίδρυση της Σχολής Ικάρων, να μπορούμε να παρουσιάσουμε ένα τέτοιο πόνημα, με σκοπό τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και την ανάδειξη του έργου που η Σχολή επιτελεί.

12. Κλείνοντας θα’ θελα να φανταστείτε και να μου πείτε πως βλέπετε τον εαυτό σας 3 χρόνια μετά; Τι θα θέλατε να έχετε εξασφαλίσει μέχρι τότε;

Τρία χρόνια μετά… Είναι δύσκολο να σας απαντήσω… Οι παρούσες συνθήκες δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια να φανταστούμε τον εαυτό μας στο μέλλον. Εύχομαι η ελληνική κοινωνία έως τότε να έχει ξεπεράσει τον κακό εαυτό της, να έχει ωριμάσει και αναλάβει τις ευθύνες των επιλογών της, ώστε να αποφασίσει να επιλύσει με σύνεση τα όποια προβλήματά της.

Στο μεταξύ εύχομαι υγεία και ευημερία σε όλους τους συμπολίτες μας και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για αυτή την ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιέρωσατε και σας εύχομαι τα καλύτερα. Είναι τιμή για το περιοδικό μας η παραχώρηση αυτής της συνέντευξης.