Προχτές, 27 Μαρτίου «γιορτάστηκε» η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου που βρήκε όμως τα θέατρα κλειστά για δεύτερο χρόνο. Χωρίς λοιπόν τις εμπειρίες και την έξαψη του θεάτρου ο κόσμος του και οι φίλοι αρκέστηκαν σε καταθέσεις ψυχής, θλίψη και αναμνήσεις. Η πανέμορφη κουλτούρα του θεάτρου θα ζει όσο παραμένουμε εδώ και περιμένουμε με αγωνία να ζωντανέψει πάλι στους ναούς του. Δείτε λοιπόν, παρακάτω μερικά από τα στολίδια αυτά που ξεχωρίζουν, για την ομορφιά τους, την πολυτέλεια, την αρχιτεκτονική, την εμβληματικότητα ή την ιστορία τους.
Teatro di San Carlo, Naples, Italy
Είναι το παλαιότερο θέατρο που λειτουργεί ακόμη στον κόσμο. Μέχρι την κατασκευή της Scala του Μιλάνου, αυτό ήταν το πιο διάσημο θέατρο όπερας στην Ιταλία.
Κατασκευάστηκε από τον βασιλιά Charles de Bourbon το 1737, ο οποίος ανέθεσε τον σχεδιασμό στον Σικελό Αρχιτέκτονα Giovanni Antonio Medrano και τον συνεργάτη του Angelo Carasale, που ήταν και ο κύριος υπεύθυνος του σχεδιασμού όλου του εξοπλισμού.
Οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν ένα φαντασμαγορικό χώρο σε σχήμα πέταλου με αποχρώσεις του επιβλητικού μπλε και του χρυσού. Το κομψοτέχνημα που κοσμεί την οροφή του θεάτρου είναι εντυπωσιακό και σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες καλλιτεχνικές λεπτομέρειες του χώρου θυμίζουν αίθουσα μουσείου.
Teatro alla Scala, Milan, Italy
Γνωστό και ως «ο ναός της όπερας», η Σκάλα του Μιλάνου είναι ένα διεθνούς φήμης θέατρο με διακεκριμένα πολιτιστικά δρώμενα ήδη από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του και για πολλούς αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο.
Εγκαινιάστηκε το 1778 από τον αρχιτέκτονα Giuseppe Piermarini, αλλά ο βομβαρδισμός που δέχθηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στάθηκε εμπόδιο για να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση, κυρίως από ακουστικής πλευράς.
Ωστόσο, σήμερα συνεχίζει ν’ αποτελεί ένα εκπληκτικό ορόσημο της όπερας, με βάση το κόκκινο στη διακόσμηση, σε συνδυασμό με τις λεπτομέρειες του χρυσού και τον extravagant πολυέλαιο στο κέντρο της οροφής που δίνει έναν βασιλικό αέρα.
Λίγα θέατρα έχουν φιλοξενήσει πιο διάσημες παραστάσεις και πρωταγωνιστές από το La Scala τα τελευταία 200 χρόνια. Χτισμένο το 1776, το La Scala είναι γεμάτο ιστορικές στιγμές, συμπεριλαμβανομένων των παραστάσεων που έχουν δώσει ονόματα όπως οι Rossini, Toscanini, Puccini και Verdi.
Teatro Colon, Buenos Aires, Argentina
Το τεράστιο και πολυτελές Teatro Colon, χρειάστηκε σχεδόν 28 χρόνια για να ολοκληρωθεί και θεωρείται ένας από τους καλύτερους χώρους συναυλιών στον κόσμο, χάρη στην εντυπωσιακή ακουστική του.
Το θέατρο υπέστη πρόσφατα ανακαίνιση και πλέον αποτελεί πόλο έλξης για εκατομμύρια επισκέπτες μόνο και μόνο για να θαυμάσουν το ίδιο κτίριο, χωρίς απαραίτητα να δουν κάποια παράσταση.
Οι Αργεντινοί που αγαπούσαν την όπερα για να μην υστερήσουν από τους πλούσιους βιομηχάνους των ΗΠΑ έφτιαξαν το Teatro Colon το 1908.
Με τόσους πολλούς αρχιτέκτονες να συμμετέχουν στην κατασκευή του, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το κτήριο ενσωματώνει πάρα πολλά στυλ που συνδέονται με τα ευρωπαϊκά θέατρα.
Palais Garnier, Paris, France
Πρόκειται ίσως το πιο πολυτελές κτίριο του κόσμου. Το εσωτερικό του είναι διακοσμημένο με μαρμάρινα αγάλματα, μπρούτζινες προτομές και τεράστιους πολυελαίους. Αποτέλεσε την έμπνευση και σε αυτό διαδραματίζεται η ιστορία του έργου «The Phantom of the Opera».
Η Opera Garnier, με ιταλικό στυλ αρχιτεκτονικής και διακόσμησης και χωρητικότητα περίπου δύο χιλιάδων θεατών. Το όνομά της προέρχεται από τον αρχιτέκτονα Charles Garnier που την ίδρυσε το 1875 και ήταν η πρώτη λυρική σκηνή του Παρισιού, αλλά και έδρα του Μπαλέτου της Όπερας μέχρι το 1989.
Οι Γάλλοι συνηθίζουν να την αποκαλούν απλά Opera, αφού σηματοδοτεί το κέντρο της μουσικής και του λυρικού θεάτρου στο Παρίσι, με μοναδική ιστορία και κοσμικά events. Το εσωτερικό της δεν είναι μόνο ένα αμφιθέατρο, αλλά απαρτίζεται αρχικά από την μνημειώδη σκάλα από λευκό μάρμαρο που χωρίζεται σε δύο μέρη και τελικά οδηγεί στο Grand Foyer, που θυμίζει παλάτι.
Ο κεντρικός χώρος είναι εμπνευσμένος από το κλασικό rustic ιταλικό design, διαθέτει τη μεγαλύτερη σκηνή στην Ευρώπη και μια ζωγραφισμένη κουρτίνα σε καμβά να παραπέμπει σε draped εφέ που μαγνητίζει.
The Minack Theater, Porthcurno, Cornwall, England
Ξεκίνησε ως μια μικρή, ιδιωτική κατοικία όπου η τοπική θεατρική ομάδα μπορούσε να ανεβάζει έργα του Σαίξπηρ. Στην πορεία, μετατράπηκε σε ένα από τα πιο μαγευτικά μέρη για να παρακολουθήσεις μια θεατρική παραγωγή.
Η σκηνή από γρανίτη εκτείνεται πέρα από τα βράχια και κρέμεται πάνω από τον ωκεανό, δημιουργώντας το τέλειο σκηνικό για να παρακολουθήσεις οποιαδήποτε παράσταση -αν ο καιρός είναι αρκετά ζεστός.
Bolshoi Theater, Moscow, Russia
Ένα από τα πλέον αγαπημένα κτίρια της Μόσχας, τοποθετημένο στην καρδιά της πόλης, το Bolshoi Theater βρίσκεται μέχρι και στο χαρτονόμισμα των 100 ρουβλιών των Ρώσων.
Έχει ανακαινιστεί αρκετές φορές έπειτα από καταστροφές που προκλήθηκαν από τον πόλεμο, καθώς και για συντήρηση της ακουστικής του και της εσωτερικής του διακόσμησης. Τα Μπαλέτα Bolshoi που αποτελούν μόνιμο ένοικο του θεάτρου, είναι από τα μεγαλύτερα και πιο φημισμένα του κόσμου.
Λόγω της αξίας του ως πολιτιστικό σύμβολο της Ρωσίας, η τιμή εισιτηρίου για μια παράσταση στο Bolshoi είναι λίγο πιο τσιμπημένη σε σχέση με τα υπόλοιπα θέατρα.
Teatro Amazonas, Manaus, Brazil
Βρίσκεται στην πόλη Manaus, στη ζούγκλα του Αμαζονίου το οποίο ολοκληρώθηκε το 1896 και ανακαινίστηκε το 1987-1990.
Σε αναγεννησιακό στιλ, τα πλακάκια της οροφής του ήρθαν από την Αλσατία, οι σκάλες και οι κίονες είναι από ιταλικό μάρμαρο, ο ατσάλινος σκελετός ήρθε από τη Σκοτία και οι 16 εντυπωσιακοί πολυέλαιοι από την Ιταλία.
Στο εξωτερικό του κτηρίου, ο θόλος καλύφθηκε με 36 χιλιάδες κεραμικά πλακάκια, ζωγραφισμένα με τα χρώματα της σημαίας της Βραζιλίας.
Το πιο κομψό χαρακτηριστικό αυτού του θεάτρου των 700 θέσεων, είναι η καμπυλότητα του αμφιθέατρου, σε σχήμα λύρας. Ο Ιταλός αρχιτέκτονας, Celestial Sacardim, διαμόρφωσε το εσωτερικό στο Palais Garnier στο Παρίσι, και η οροφή, ζωγραφισμένη από έναν συνάδελφο Ιταλό, δίνει την εντύπωση ότι κοιτάζει με σεβασμό τον Πύργο του Άιφελ.
Sydney Opera House, Sydney, Australia
Η εμβληματική αυτή όπερα, αποτελεί από άποψη αρχιτεκτονικής το σήμα κατατεθέν όχι μόνο της πόλης αλλά και ολόκληρης της Αυστραλίας.
Σχεδιάστηκε από τον Δανό αρχιτέκτονα Jorn Utzon σε εξπρεσιονιστικό αρχιτεκτονικό στυλ και ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 2007.
Πρόκειται για κατασκευή που όχι μόνο δεν αποτέλεσε βίαιη εισβολή στο περιβάλλον, αλλά κατασκευάστηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να αποτελέσει συμπλήρωμα του αστικού χώρου του Σίδνεϊ. Βρίσκεται τοποθετημένο στο σημείο Μπένελογκ, στο λιμάνι του Σίδνεϊ κοντά στην εξίσου διάσημη γέφυρα της πόλης.
Έχει χτιστεί βάσει ενός σύγχρονου εξπρεσιονιστικού σχεδίου, με μια σειρά μεγάλων προκατασκευασμένων «Κοχυλιών», που διαμορφώνει τις στέγες.
Το κτίριο θυμίζει ιστιοφόρο πλοίο που περικλείεται και από τις 3 πλευρές από θάλασσα. Πηγές έμπνευσης τα πανιά των ιστιοφόρων και οι ναοί των Αζτέκων και των Μάγιας.
Για την οικοδόμησή της απαιτήθηκαν 2.000 προκατασκευασμένα τμήματα από μπετόν, που τα συνέδεσαν συνολικά 350 χιλιόμετρα βέργες χάλυβα. Οι αχιβάδες καλύφθηκαν με ένα και πλέον εκατομμύριο κεραμικά πλακάκια
Düsseldorfer Schauspielhaus, Düsseldorf, Germany
Το κτίριο αυτό με τις δύο μεγάλες αίθουσες σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Bernhard Pfau, οποίος κέρδισε Διεθνή Διαγωνισμό και χτίστηκε μεταξύ 1965 και 1969.
Άνοιξε το 1970 με την παράσταση Dantons Tod του Georg Büchner και ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική του καθώς το εξωτερικό του σχήμα αντλεί έμπνευση από την κίνηση της θεατρικής αυλαίας.
Teatro La Fenice, Venice, Italy
Το πενταώροφο κόσμημα της Βενετίας, σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Giannantonio Selva κατά την χρονική περίοδο 1790 – 1792. Στη ιστορική σκηνή του έπαιξε ο Βέρντι το 1851, όταν τον αποθέωσε το κοινό για την πρεμιέρα της παράστασης «Rigoletto».
Η διάσημη όπερα της Βενετίας έχει φιλοξενήσει μεγάλα ονόματα συνθετών, όπως τους Ροσίνι, Μπελίνι και Σταβίνσκι. Έχει υποστεί πολλές καταστροφές, με πιο πρόσφατη αυτή του 1996 που το κτήριο κάηκε ολοσχερώς.
Το μεγαλοπρεπές αποτέλεσμα που υπάρχει σήμερα έχει επιμεληθεί ο αρχιτέκτονας Aldo Rossi, βασιζόμενος στην ήδη υπάρχουσα διακόσμηση τα παλαιότερα χρόνια. Η κεντρική ιδέα παραπέμπει σε ένα εναλλακτικό δάσος από άκανθο, ενώ η εντυπωσιακή οροφή θυμίζει κάτι σε θόλο.
Εάν παρατηρήσει κανείς καλύτερα θα δει ζωγραφισμένες γυναικείες φιγούρες με μουσικά όργανα, σε συνδυασμό με τα φύλλα χρυσού που κοσμούν τον χώρο και αποκορύφωμα το «Royal Box» στο κέντρο για τα βασιλικά μέλη.
Elgin and Winter Garden Theater Center, Toronto, Canada
Η ιστορία του Elgin and Winter Garden Theatre Center είναι μακρά και συναρπαστική, εκτείνεται σε πάνω από 100 χρόνια. Όχι μόνο χρονολογεί το υπέροχο σχεδιασμό, τα αρχιτεκτονικά και ψυχαγωγικά χαρακτηριστικά μιας εποχής, αλλά αντανακλά επίσης την εξέλιξη και την ανάπτυξη της κληρονομιάς και του πολιτισμού μας.
Χτισμένο το 1913, το συγκρότημα ήταν η καναδική ναυαρχίδα της θρυλικής αλυσίδας του Marcus Loew. Σχεδιασμένο από τον Thomas Lamb ως «διώροφο» θεατρικό συγκρότημα, περιείχε το Winter Garden Theatre, που χτίστηκε επτά ορόφους πάνω από το Elgin Theatre, αρχικά γνωστό ως Loew’s Yonge Street Theatre.
Τα δύο θέατρα είχαν διαφορετική προσωπικότητα: το Elgin ήταν όλα φύλλα χρυσού και πλούσια υφάσματα, ένα επίσημο θέατρο από γύψου χερουβείμ και περίτεχνα κουτιά όπερας.
Το Winter Garden ήταν μια βοτανική φαντασία, οι τοίχοι του ζωγραφισμένοι στο χέρι για να μοιάζουν με έναν κήπο, η οροφή του μια μάζα πραγματικών κηλίδων οξιάς και αστραφτερά φανάρια.
Shakespeare’s Globe, London, UK
Το Shakespeare’s Globe είναι μια ανακατασκευή του Globe Theatre, ενός Ελισαβετιανού θεάτρου. Το αρχικό θέατρο χτίστηκε το 1599, καταστράφηκε από τη φωτιά το 1613, ξαναχτίστηκε το 1614 και στη συνέχεια κατεδαφίστηκε το 1644. Τ
Το σύγχρονο θέατρο Globe είναι μια ακαδημαϊκή προσέγγιση που βασίζεται σε διαθέσιμα στοιχεία των κτιρίων του 1599 και 1614. Θεωρείται αρκετά ρεαλιστικό, αν και οι σύγχρονες απαιτήσεις ασφαλείας σημαίνουν ότι μπορεί να φιλοξενήσει μόνο 1.400 θεατές σε σύγκριση με τους 3.000 του αρχικού θεάτρου.
Το Shakespeare’s Globe ιδρύθηκε από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Sam Wanamaker, που χτίστηκε περίπου 230 μέτρα από την τοποθεσία του αρχικού θεάτρου και άνοιξε στο κοινό το 1997, με παραγωγή του Henry V.
BAM Harvey Theater, New York, USA
Το BAM Harvey άνοιξε το 1904 ως χώρος για θεατρικές παραστάσεις του Σαίξπηρ, εκδόσεις vaudeville και μιούζικαλ.
Μετατράπηκε σε κινηματογράφο το 1942, πριν ο χορευτής Harvey Lichtenstein ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Hugh Hardy να ανακαινίσει το εσωτερικό, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει ξανά ως θέατρο.
Η σημερινή δομή ενσωματώνει τις αυθεντικές κολόνες και τις οροφές με νερό, δίνοντας στον χώρο μια ελληνορωμαϊκή αίσθηση.
«Η αποκατάσταση του 1987 διατήρησε την περίτεχνη λεπτομέρεια και διατήρησε τις ιστορικές της ενώσεις, ενώ ανοικοδομούσε τη σκηνή και την απογύμνωσε στον γυμνό τοίχο,» λέει ο καθηγητής Arnold Aronson στο θεατρικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Κολούμπια.
«Ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές ανακαινίσεις θεάτρου των τελευταίων τριών δεκαετιών.»
Margravial Opera House, Bayreuth, Germany
Η Margravial Opera House θεωρείται ένα από τα τελειότερα δείγματα μπαρόκ θεάτρων της Ευρώπης. Βρίσκεται στην πόλη Bayreuth της Γερμανίας και χτίστηκε μεταξύ 1745 και 1750. Είναι ένα από τα λίγα ευρωπαϊκά θέατρα της εποχής και έχει ανακαινιστεί εκτενώς.
Στις 30 Ιουνίου 2012, η όπερα εγγράφηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Tampa Theatre, Florida, USA
Το Tampa Theatre είναι έργο του αρχιτέκτονα John Eberson, ο οποίος είχε σχεδιάσει και το Paramount Theatre στο Όστιν του Τέξας. Από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία του είναι ένα όργανο Wurlitzer με 900 σωλήνες και οι 99 λάμπες της οροφής του, που θυμίζουν αστέρια που τρεμοπαίζουν
Carnegie Hall, New York, United States
Αρχικά χτισμένο το 1891, το Carnegie Hall προοριζόταν για το Ορατόριο και την Συμφωνική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης. Από τις αρχές του ‘60 όμως δεν στεγάζει κάποιο μόνιμο σύλλογο.
Είναι δημοφιλής προορισμός για μεγάλους κλασικούς συνθέτες, ενώ έχει γίνει το επικρατέστερο μέρος στέγασης όλων των ειδών μουσικής, από τζαζ και ροκ μέχρι χιπ χοπ.
Αποτελεί έναν από τους καλύτερους συνδυασμούς κλασικού και σύγχρονου.
Balboa Theatre, San Diego, California, USA
Το θέατρο Balboa χτίστηκε το 1924 και πήρε το όνομά του από τον ισπανό εξερευνητή Vasco Nuñez de Balboa, τον πρώτο Ευρωπαίο που ανακάλυψε τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Το 2002 ανακαινίστηκε, με το κόστος των εργασιών να ανέρχεται στα 26 εκατομμύρια δολάρια.
Seebühne Bregenz, Austria
Ένα από τα πιο καταπληκτικά στάδια της όπερας του κόσμου επιπλέει στη λίμνη της Κωνσταντίας κατά μήκος της ακτής του Bregenz στην Αυστρία. Χρονολογείται από το 1946, όταν πραγματοποιήθηκε το πρώτο «Bregenz Festival».
Λόγω έλλειψης κεφαλαίων για το χτίσιμο μίας όπερας, η αυστριακή πόλη κατασκευάζει μια πρόχειρη σκηνή στο πιο όμορφο φυσικό περιβάλλον της πόλης, την λίμνη της Κωνσταντίας. Η ιδέα φαινόταν αρκετά εκκεντρική εκείνη την εποχή, αλλά η εφευρετικότητα απέδωσε καρπούς και το κοινό συνέρρεε στην πλωτή σκηνή «Seebühne» κάθε καλοκαίρι για τις ετήσιες παραστάσεις.
Το φεστιβάλ παρουσιάζει ένα ευρύ φάσμα μουσικών και θεατρικών εκδηλώσεων σε διάφορους χώρους όπου το κοινό μπορεί να δοκιμάσει μνημειώδη υπαίθριες παραστάσεις όπερας σε μια απαράμιλλη ένταση.
National Centre for Performing Arts, Beijing, China
Είναι γνωστό ως «Το Αυγό» και είναι άμεσα συνυφασμένο με την ανθρωπογενή λίμνη που το περιβάλλει. Τοποθετημένο σε ένα πιο παραδοσιακό σημείο του Πεκίνου, το εντυπωσιακό αυτό θέατρο δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα αντίθεση μεταξύ παλαιάς και νέας εποχής.
Ο τρούλος του είναι κατασκευασμένος από τιτάνιο και γυαλί και το κτίριο στεγάζει τρεις ξεχωριστούς χώρους -αίθουσα μουσικής, αίθουσα θεάτρου και αίθουσα όπερας- ενώ χωράει μέχρι και 5.000 άτομα.
Guangzhou Opera House, China
Ένα καινοτόμο και υπερσύγχρονο δημιούργημα έχει φέρει μία νέα εικόνα στο κομμάτι του πολιτισμού και του θεάτρου και πρόκειται για την όπερα του Guangzhou στην Κίνα, υπό τον σχεδιασμό της αρχιτεκτονικής ομάδας της Zaha Hadid.
Επιχειρώντας τον αρμονικό συνδυασμό της φύσης και της τεχνολογίας, η αξέχαστη Ιρακινή αρχιτέκτονας δημιούργησε εξωτερικά τμήματα που μοιάζουν με βράχους, ενώ στο εσωτερικό κυριαρχούν οι απλές γραμμές με υλικά όπως το γυαλί και το μάρμαρο.
Copenhagen Opera House, Copenhagen, Denmark
Η Όπερα της Κοπεγχάγης βρίσκεται στο νησί Holmen στην καρδιά της Δανίας και είναι η πιο ακριβή όπερα στον κόσμο. Οι αρχιτέκτονες και οι δημιουργοί αυτής της όπερας κατέστησαν σαφές ότι τίποτα δεν θα είναι ξεπερασμένο σε λειτουργία και εμφάνιση, λόγω οικονομικών περιορισμών.
Το κτίριο, το οποίο ολοκληρώθηκε η κατασκευή το 2004, κόστισε στο τέλος 500 εκατομμύρια ευρώ. Η Όπερα της Κοπεγχάγης είναι η καλύτερα εξοπλισμένη όπερα.
Ακριβώς απέναντι από το σπίτι της οικογένειας της Βασιλικής Δανίας – το Κάστρο της Κοπεγχάγης Amalienborg βρίσκεται στην ακτή του λιμανιού. Το κτίριο όμως κατά τη διάρκεια της νύχτας μοιάζει να βρίσκεται στο νησί. Τα φώτα που αντανακλούν απαλά στο νερό του δίνουν μια επιπλέον γοητεία.
Harpa, Reykjavik, Iceland
Πρόκειται για μια από τις πιο σύγχρονες θεατρικές σκηνές. Η ανέγερσή του το 2011 έγινε αφορμή για μια μεγάλη διαμάχη σχετικά με το αν άξιζε να χτιστεί ή ήταν απλά σπατάλη του κρατικού προϋπολογισμού σε μια εποχή που η Ισλανδία βρισκόταν σε ύφεση.
Όπως και να ‘χει, πρόκειται για ένα εντυπωσιακό, φουτουριστικό και άκρως ελκυστικό χτίσμα που αποτελεί έναν μικρό ύμνο στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Αποτελείται από ατσάλι και χρωματιστούς υαλοπίνακες και είναι το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι του λιμανιού της πόλης.
The Minack Theatre, Cornwall, England
Στην άκρη ενός γκρεμού πάνω από την Κελτική Θάλασσα, λειτουργεί από το 1929 και πήρε τη σημερινή του μορφή το 1932, όταν αφαιρέθηκαν μεγάλα κομμάτια βράχου για να μεγαλώσουν τη σκηνή και τις κερκίδες.
Φτιαγμένη από γρανίτη εκτείνεται πέρα από τα βράχια και κρέμεται πάνω από την Κελτική Θάλασσα. Αρχικά εκεί ανέβαιναν από τοπική θεατρική ομάδα έργα του Σαίξπηρ, αλλά στην συνέχεια η σκηνή φιλοξένησε έργα από διάφορα θεατρικά είδη. Το θέατρο προσελκύει περίπου 75.000 θεατρικούς θεατές κάθε καλοκαίρι.
The Lowry Theatre and Arts Centre, Salford, Manchester, England
Πήρε το όνομα του ζωγράφου L. S. Lowry, γνωστό για τους πίνακές του με τις βιομηχανικές σκηνές της βορειοδυτικής Αγγλία. Το θέατρο δημιουργήθηκε στο πλαίσιο ενός σχεδίου, για την ανακατασκευή των εγκαταλελειμμένων λιμανιών του Μάντσεστερ.
Το θέατρο Lowry και η ομώνυμη γκαλερί τέχνης, έχουν σήμερα περίοπτη θέση στην προβλήτα 8 του Salford στο Manchester
Wuxi Grand Theatre, Wuxi, Jiangsu, China
Το Wuxi Grand Theatre είναι ένα από τα βασικά πολιτιστικά προγράμματα στο Wuxi της Κίνας. Βρίσκεται στη νότια όχθη της λίμνης Taihu και καλύπτει συνολική έκταση άνω των 70.000 τετραγωνικών μέτρων. Το κτήριο έχει σχεδιαστεί από τον φινλανδό αρχιτέκτονα Pekka Salminen.
Λόγω αυτής της τοποθεσίας, το κτήριο είναι ένα εντυπωσιακό ορόσημο, που ανέρχεται σε συνολικό ύψος 50 μέτρων σαν ένα μεγάλο γλυπτό από τη βεράντα.
Τα οκτώ γιγαντιαία φτερά στέγης εκτείνονται πολύ πάνω από τις προσόψεις, δίνοντας στο κτήριο χαρακτήρα πεταλούδας, προστατεύοντας παράλληλα το κτίριο από τη θερμότητα του ήλιου.
Walt Disney Concert Hall, Los Angeles, USA
Σχεδιασμένο από τον Frank Gehry το Walt Disney Concert Hall, θεωρείται αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Ολοκληρώθηκε το 2003 και είναι ο νεότερος από τους τέσσερις χώρους του Μουσικού Κέντρου και φιλοξενεί το Philharmonic του Λος Άντζελες και το Master Chorale του Λος Άντζελες.
Η αίθουσα συναυλιών Walt Disney είναι μια από τις πιο ακουστικά εξελιγμένες αίθουσες συναυλιών στον κόσμο, παρέχοντας οπτική και ακουστική οικειότητα για μια απαράμιλλη μουσική εμπειρία. Το αμφιθέατρο είναι διαμορφωμένο σε στιλ «αμπελώνα», το οποίο επιτρέπει καθίσματα και στις τέσσερις πλευρές της σκηνής.
Fox Theatre, Detroit, Michigan, USA
Το Detroit Fox είναι ένα από τα πέντε θεαματικά Fox Theaters που χτίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1920 από τον πρωτοπόρο των ταινιών William Fox.
Ο αρχιτέκτονας Charles Howard Crane σχεδίασε το Fox με ένα πολυτελές εσωτερικό με ένα μείγμα από βιρμανικά, κινέζικα, ινδικά και περσικά μοτίβα. Υπάρχουν τρία επίπεδα καθισμάτων, ο κεντρικός όροφος πάνω από το πιτ της ορχήστρας, ο ημιώροφος και η γκαλερί (μπαλκόνι).
Το 1984, ο Chuck Forbes, ιδιοκτήτης της πολιτείας και των θεάτρων Gem, πρότεινε ένα έργο ανακαίνισης. Αυτά τα σχέδια δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ πλήρως, αλλά το 1988 το θέατρο αποκτήθηκε από νέους ιδιοκτήτες, τον Mike και τη Marian Ilitch, οι οποίοι αποκατέστησαν πλήρως το Fox με κόστος 12 εκατομμυρίων δολαρίων.
Oslo Opera House, Oslo, Norway
Το Oslo Opera House αποτελεί την έδρα της Νορβηγικής Εθνικής Λυρικής Σκηνής και Μπαλέτου και το εθνικό θέατρο της Όπερας της Νορβηγίας.
Βρίσκεται στην περιοχή Bjørvika, στο κέντρο του Όσλο. Το έργο είχε αναλάβει το αρχιτεκτονικό γραφείο Snøhetta, του οποίου ιδρυτές είναι οι αρχιτέκτονες Craig Edward Dykers και Kjetil Trædal Thorsen.
Η κατασκευή ξεκίνησε το 2003 και ολοκληρώθηκε – συντομότερα απ’ το χρονοδιάγραμμα – το 2007 , με το συνολικό κόστος κατασκευής να ανέρχεται στα 708 εκατομμύρια δολάρια.
Το έργο κέρδισε το βραβείο του παγκόσμιου αρχιτεκτονικού φεστιβάλ στη Βαρκελώνη το 2008, αλλά και το βραβείο σύγχρονης αρχιτεκτονικής το 2009.
Η οροφή του κτιρίου ευθυγραμμίζεται με το επίπεδο του εδάφους, δημιουργώντας μια μεγάλη πλατεία που προσκαλεί τους πεζούς να περπατήσουν επάνω και να απολαύσουν την πανοραμική θέα στο Όσλο.
Ενώ ένα μεγάλο μέρος του κτηρίου καλύπτεται από λευκό γρανίτη και το La Facciata, ένα λευκό ιταλικό μάρμαρο καράρας, ο πύργος σκηνής είναι επενδυμένος με λευκό αλουμίνιο, σε σχέδιο από τους Løvaas & Wagle. Το λόμπι περιβάλλεται από ψηλά παράθυρα 15 m με ελάχιστη πλαισίωση και ειδική γυάλινη επιφάνεια που επιτρέπει μέγιστη θέα στο νερό.
Η οροφή υποστηρίζεται από λεπτές γωνιακές στήλες σχεδιασμένες επίσης ώστε να μην παρεμβαίνουν στις θεάσεις. Οι εσωτερικές επιφάνειες είναι επικαλυμμένες με δρύινα δάπεδα για να ζεσταίνουν τους χώρους σε αντίθεση με την ψυχρότητα του λευκού εξωτερικού χώρου.
Το κύριο αμφιθέατρο είναι σε σχήμα πετάλου και φωτίζεται από έναν ωοειδές πολυέλαιο που περιέχει 5.800 χειροποίητους κρυστάλλους. Τα καθίσματα περιλαμβάνουν τις οθόνες για το σύστημα ηλεκτρονικού λιμπρέτου, επιτρέποντας στο κοινό να ακολουθήσει την όπερα στα νορβηγικά και τα αγγλικά επιπλέον της αρχικής γλώσσας.
Teatro Bibiena, Mantova, Italy
Κατασκευάστηκε για τη Accademia Nazionale Virgiliana και σχεδιάστηκε σε ύφος μπαρόκ ή πρώιμου ροκοκό από τον Antonio Galli Bibiena και χτίστηκε μεταξύ 1767 και 1769. Προοριζόταν να φιλοξενήσει τόσο θεατρικές παραγωγές όσο και συναυλίες, καθώς και επιστημονικούς λόγους και συνέδρια.
Άνοιξε επίσημα στις 3 Δεκεμβρίου 1769. Λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 16 Ιανουαρίου 1770, ο 13χρονος Wolfgang Amadeus Mozart έπαιξε μια συναυλία εδώ, με εξαιρετική επιτυχία. Ο πατέρας του, Leopold Mozart, έγραψε για το θέατρο: «Σε όλη μου τη ζωή, δεν έχω δει ποτέ κάτι πιο όμορφο του είδους του».
Το 1773, ο Giuseppe Piermarini, ο οποίος κατασκεύασε το γειτονικό παλάτσο για την Accademia Virgiliana, σχεδίασε και έχτισε την πρόσοψη του θεάτρου.
Ακόμα χρησιμοποιείται για τους αρχικούς του σκοπούς, τώρα μπορεί επίσης να το επισκέπτονται τουρίστες σαν ένα από τα μουσεία της Μάντοβα. Το θέατρο είναι σχετικά μικρό, με σκηνή πλάτους 12,3 μέτρων και βάθους 5,6 μέτρων, και μέγιστο κοινό 363 ατόμων.
Teatru Manoel, Valletta, Malta
Το Teatru Manoel είναι ένα θέατρο και ένας σημαντικός χώρος τέχνης στη Μάλτα. Το θέατρο αναφέρεται συχνά ως «The Manoel», και πήρε το όνομά του από τον Μεγάλο Δάσκαλο του Τάγματος των Ιπποτών, Fra António Manoel de Vilhena, ο οποίος διέταξε την κατασκευή του το 1731.
Το θέατρο θεωρείται ως το τρίτο παλαιότερο της Ευρώπης (παλαιότερο από το Σαν Κάρλο στη Νάπολη) και το παλαιότερο θέατρο που λειτουργεί ακόμη στην Κοινοπολιτεία των Εθνών.
Θεωρείται ως το εθνικό θέατρο της χώρας και το σπίτι της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Μάλτας. Αρχικά ονομαζόταν Teatro Pubblico, το όνομά του άλλαξε σε Teatro Reale, ή Theatre Royal, το 1812, και μετονομάστηκε σε Manoel Theatre το 1866.
Το θέατρο είναι ένας μικρός χώρος 623 θέσεων, με μια αίθουσα οβάλ σχήματος, τρία επίπεδα θεωρείων κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από ξύλο, διακοσμημένα με χρυσά φύλλα και μια απαλή μπλε οροφή trompe-l’œil που μοιάζει με στρογγυλό θόλο.
Το κτήριο είναι ένα διατηρητέο
National Noh Theatre, Sendagaya, Shibuya, Tokyo, Japan
Το National Noh Theatre άνοιξε στη Sendagaya του Τόκιο, τον Σεπτέμβριο του 1983. Το αμφιθέατρο έχει θέσεις 591 για παραστάσεις Noh και Kyōgen και υπάρχει επίσης μια σκηνή πρόβας, χώρος έκθεσης, αίθουσα διαλέξεων και βιβλιοθήκη αναφοράς.
Το 2007, το National Noh Theatre άρχισε να παρουσιάζει καθημερινά τακτικά προγράμματα από γυναίκες ερμηνευτές
Το θέατρο, που διοικείται από το Ιαπωνικό Συμβούλιο Τεχνών, διαθέτει μια σκηνή από κέδρο 400 ετών και φιλοξενεί παραστάσεις καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους.
Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
Το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού είναι αρχαίο ωδείο της ρωμαϊκής περιόδου, που βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλαγιά της Ακρόπολης των Αθηνών.
Χτίστηκε με ταχύτατο ρυθμό με δαπάνες του Ηρώδη του Αττικού κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ., προς τιμήν της συζύγου του Ασπασίας Αννίας Ρηγίλλης, η οποία πέθανε το 160 μ.Χ.. Ο προορισμός του οικοδομήματος ήταν, κατά κύριο λόγο, οι μουσικές εκδηλώσεις και για αυτό ονομάστηκε Ωδείο.
Η ανάγκη της ανέγερσής του προέκυψε μετά την κατάρρευση του Ωδείου που είχε κτιστεί στο κέντρο της αρχαίας αγοράς της Αθήνας από τον στρατηγό του Αυγούστου, τον Αγρίππα, περί το 15 π.Χ., και εκείνο σε αντικατάσταση του ακόμα παλαιότερου Ωδείου του Περικλή, που είχε πυρπολήσει ο Σύλλας το 85 π.Χ..
Ο χώρος που προοριζόταν για το κοινό είχε 32 σειρές από μαρμάρινες κερκίδες και η χωρητικότητά του ήταν της τάξεως των 5000 περίπου θεατών. Όπως και στα θέατρα της ρωμαϊκής εποχής, η ορχήστρα είχε ημικυκλικό σχήμα. Το σκηνικό οικοδόμημα βρισκόταν υπερυψωμένο στο βάθος της σκηνής και είχε τρεις ορόφους, δύο εκ των οποίων διατηρούνται μέχρι σήμερα σε ύψος 28 μέτρων. Το Ωδείο ήταν στεγασμένο με ξύλινη οροφή από ξύλο κέδρου.
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Το διασημότερο θέατρο στον κόσμο από τον αρχαίο κόσμο μέχρι σήμερα, θαύμα ακουστικής και αρχιτεκτονικής, χτίστηκε τον 4ο αι. π.Χ. Στις μέρες μας έχει φιλοξενήσει τους διασημότερους ηθοποιούς του πλανήτη.
