Kανονικά, παρουσιάζοντας το 14o album, της Madonna, θα έπρεπε να ξεκινάω  γράφοντας το «πολυαναμενόμενο». Όμως ως ένας παλαίμαχος και πιστός θαυμαστής της, έχω την αίσθηση, πως πέρα από το ισχυρό fan club της, το ευρύ κοινό, δεν είχε καμία αγωνία για το νέο δισκογραφικό βήμα της μεγαλύτερης σταρ! Και αυτή η έλλειψη αγωνίας, στην πλειοψηφιά του κοινού, οφείλεται σε βήματα που ακολούθησε η Madonna , και θεωρήθηκαν λανθασμένα και άτοπα.

 

 

Γράφει: ο Χρήστος Σατανίδης

 

Για ένα τεράστιο ποσοστό του κοινού, η Madonna “τελείωσε» μετά το αριστουργηματικό «confensions on a dancefloor”, οπού ήταν στην ουσία το τελευταίο studio album, στο οποίο δεν ακολούθησε τη μόδα, αλλά έκανε ξανά τη δική της.

Από κει  και μετά, η Madonna ξεκίνησε να ακολουθεί το ρεύμα της κάθε εποχής, να προσπαθεί μέσα από συνεργασίες με τα hot ονόματα της διεθνούς αγοράς να περάσει και στη νεότερη γενιά, και να παρουσιάζει αξιοπρεπείς μεν, αλλά κατώτερες του μεγαλείου της, δισκογραφικές δουλειές. Ακόμα και το πιο φανατικό της κοινό, δήλωνε αμηχανία πολλές φορές με τις νέες της κινήσεις, οι οποίες έβγαζαν το άγχος του «σουξέ».

Ίσως όμως το «μεγαλύτερο λάθος» της ήταν ότι, σε αντίθεση με όλους ανεξαιρέτως  τους θρύλους της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, η ίδια όχι μόνο συνέχιζε να ζει, αλλά να μεγαλώνει και να δηλώνει «παρούσα», γεμάτη υγεία και ενέργεια. Δε ξέρω κατά πόσο το κοινό μπορούσε να διαχειρισθεί, το να βλέπει μια γυναίκα από τα 50+ και μετά να παραμένει τόσο ακμαία, με τόση όρεξη και ακόμα και τόσο σέξυ, όταν πιθανότερο είναι  πως το αναμενόμενο θα ήταν ξαφνικά η Madonna, να μεταμορφωθεί  σε μια ήρεμη και «σεμνή» καλλιτέχνιδα, κυκλοφορώντας νέες μπαλάντες και παρουσιάζοντας προγράμματα σε μικρούς χώρους, ώστε να ικανοποιηθεί η αδηφάγα αντίληψη του «έλα μωρέ, αυτή γέρασε ή η «γριά».

Η Madonna λοιπόν, γνωρίζοντας όλα τα παραπάνω, έχω την αίσθηση ότι αποφάσισε να ξεκινήσει τις δικές της μεγάλες διακοπές και στη θέση της να αφήσει την… Madame X!!!

H εν λόγω Madame, είναι ξεκάθαρα ότι τόσα χρόνια ήταν και είναι η  ίδια η Madonna..

Μια χορεύτρια, μια ακτιβίστρια,μια γυναίκα που μάχεται κατά του ρατσισμού και είναι υπέρ πάντων αδυνάτων, μια μάνα, μια ερωμένη, μια γυναίκα που δε φοβάται να ταρακουνήσει όλο το αμερικάνικο καθεστώς.

Η “Madame X” δεν είναι απλά ένα νέο δισκογραφικό βήμα, είναι μια εξαιρετικά σημαντική προσωπικότητα, που στις μέρες που η κοινωνικοπολιτική και ανθρωπιστική κρίση καλά κρατεί, η ίδια μέσα από τα τραγούδια της, βρίσκει φωνή και διαμαρτύρεται!

Ανησυχεί για το μέλλον, ξέρει πως ο δρόμος είναι μακρύς, παλεύει με τους προσωπικούς δαίμονες της, φωνάζει για κάθε πλάσμα που δέχεται ρατσισμό αλλά βρίσκει και χρόνο να ερωτευτεί και να χορέψει! Ψάχνοντας  απελπισμένα για έλεος και αγάπη , μέσα από το χορό περνάει μηνύματα αισιοδοξίας!

 

 

Η “Madame X” δεν έχει καμία απολύτως αγωνία να κάνει σουξέ, δεν κυνηγάει τα charts –τα οποία μέχρι τώρα την υποδέχθηκαν θερμά-,δεν ακολουθεί το ρεύμα, αντίθετα σου παρουσιάζει μια σειρά υπέροχων τραγουδιών, αντάξια του μεγέθους της προκατόχου της, Madonna!  Σου υπενθυμίζει μάλιστα εκείνες τις εποχές της πρωτοπορίας της και του καταπληκτικού τρόπου να καινοτομεί στην αγορά, μέσα από τις μουσικές και προσωπικές της αναζητήσεις!

 

 

Αν την προσέξεις καλύτερα, θα σου φέρει μνήμες από το “American life”. Του πιο αμφιλεγόμενου , εξαιρετικού αλλά λιγότερο εμπορικά πετυχημένου δίσκου, που όχι μόνο απείλησε την καριέρα της, αλλά και την ίδια τη ζωή, από την κυβέρνηση Μπους, για το άκρως τολμηρό κλιπ του ομώνυμου τραγουδιού.

“Killers who are Partying, Batuka, Dark Ballet, Extreme Occident, Faz gostoso, God control,Looking for mercy”, είναι μόνο μερικά από τα διαμάντια αυτής της περσόνας.

Το μόνο λάθος που θα μπορούσα ενδεχομένως να της καταλογίσω, είναι πως συστήθηκε στο κοινό, μέσα από το χαριτωμένο μεν, αλλά ελαφρώς αδιάφορο «Medellin»… 

 

 

… και όχι από το εκπληκτικό “God control”, το οποίο συνοδεύεται από το σπουδαίο αυτό video clip.

 

 

Κλείνοντας επιστρέφω στην ίδια τη Madonna!

Ωριμότερη και πιο αποφασισμένη από ποτέ, παρουσιάζει ένα εξαιρετικό album, από εκείνα που την κάνανε να μην είναι απλά η «βασίλισσα της ποπ», αλλά ένας αληθινός μουσικός θρύλος. Ένα album που αν είχε βγει στην μετά- ray of light- εποχή της, σήμερα όλοι θα το μνημονεύαμε , ως ένα από τα σπουδαιότερα της δισκογραφικά βήματα.

 

 

Στην ουσία το άλμπουμ αυτό, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το ένδοξο παρελθόν της, αντίθετα μέσα από τις προσωπικές της αναζητήσεις και εμπειρίες, ανοίγει το δρόμο για να ακολουθήσουν όλοι οι άλλοι ξανά!

 

 

Η “Madame X” δεν είναι το νέο “ray of light” που τόσο μνημονεύουμε, ούτε περιλαμβάνει το “Frozen no2”.  Είναι ένα άλμπουμ με δική του προσωπικότητα, και ένα από αυτά που λίγα χρόνια μετά θα μπορούμε εύκολα «αχ να βγάλει μια νέα Madame X”

Το μόνο στοίχημα που έχει να κερδίσει είναι, να πείσει όλους αυτούς που κάποτε τη λάτρευαν και τώρα δηλώνουν απογοητευμένοι, να ακούσουν προσεκτικά τι έχει να πει, και τότε είμαι σίγουρος, πως θα κάνει τη διαφορά ακόμα και στα 61 της, και θα συσπυρώσει ένα τεράστιο κοινό, το οποίο μπορεί να της κράτησε μούτρα για λίγο, αλλά δε μπορεί παρά να αγκαλιάσει ξανά τόσο την ίδια, όσο και την υπέροχη περσόνα Madame X!!!!

 

 

Λένε για εμάς τους Διδύμους πολλά. Πολλές φορές δίκαια και άλλες άδικα!

Για το μόνο που δεν έχουν άδικο, είναι η πολυσυλλεκτικότητα του χαρακτήρα μας, η οποία αποτυπώνεται και στα μουσικά μας ακούσματα και γενικά στις τέχνες!

Ως γνήσιος Δίδυμος κι εγώ, γεννημένος το 1982, μεγάλωσα με πολλά και διαφορετικά ακούσματα και παρέα με σπουδαίους δημιουργούς και ερμηνευτές.

Από τον Κραουνάκη και τη Χριστιάνα, τη Γλυκερία και τον Παπάζογλου, τη Γαρμπή και τον Βέρτη, τη Μοσχολιού και στον Διονυσίου, την Κανά και τον Μητροπάνο, κλπ κλπ.

Παρέα θα θυμηθούμε αγαπημένους καλλιτέχνες και σπουδαίες δισκογραφικές δουλειές.

 

 

2