Κριτική “Back to Black”- Η ζωή της Amy Winehouse σε μια αυτοκαταστροφική ταινία

Αυθάδης, αλκοολική και εξαρτημένη από τις αντρικές φιγούρες της ζωή της. Έτσι ακριβώς  παρουσιάζεται η Amy Winehouse στη νέα βιογραφική ταινία  “Back to Black”.

Η σκηνοθετική προσπάθεια της Sam Taylor-Johnson να δημιουργήσει μια ταινία για τον “μύθο” της Amy, στην ουσία κατατροπώνεται τελικά παρουσιάζοντας κοινωνικά μηνύματα που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν πια. Αν σκεφτεί κανείς ότι η σκηνοθεσία έγινε από γυναίκα, είναι ακόμα πιο θλιβερή η προσπάθεια της. Δεν είδα καμία συνοχή στην ιστορία της Winehouse παρά μόνο ένα χαώδες κολλάζ ιντερνετικής έρευνας από δημοσιεύματα της εποχής. 

H  Marisa Abela στον ρόλο της Amy είναι εξαιρετική δείχνοντας έντονα την προσπάθεια της να μιμηθεί την εγωκεντρική καλλιτέχνιδα που χάνει κάποιες φορές την ουσία.

Στην ταινία βλέπουμε τον πατέρα της (αδιάφορος ο Eddie Marsan στον ρόλο) ως υποστηρικτικό και “δίπλα” της στη μουσική ανοδική της πορεία. Ακόμα αναρωτιέμαι βέβαια, πώς είναι κάποιος καλός γονιός όταν βλέπει το παιδί του να αυτοκαταστρέφεται σαν θεατής μιας άλλης ιστορίας.

Για να εξηγούμαι, μου αρέσουν τα τραγούδια της, η φωνή της και η πρωτότυπη για την εποχή, μουσική της πρόταση. Εμβαθύνοντας περισσότερο όμως, ανακάλυψα, ότι δεν με αφορά  η ιστορία μιας γυναίκας που ζει και αναπνέει μέσα από τις εξαρτήσεις της, σε μια εποχή που έχουν αλλάξει οι πατριαρχικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις. Δεν δέχομαι να μου προσφέρεις μια ταινία, που μυθοποιείς  το αντρικό πρότυπο. Στα τραγούδια της η Amy μιλάει συνέχεια για την εμμονή της στον κακοποιητικό σύζυγο Μπλέϊκ και ότι στην πραγματικότητα της αρέσει το αλκοόλ μέχρι θανάτου….

Εν κατακλείδι, δεν δέχομαι να “θεοποιούμε” μια γυναίκα που αφαιρεί τη ζωή της για έναν άντρα.

Ακόμα και στον θάνατο της, δεν ήταν η “κατάρα ” των 27 που την ακολούθησε, αλλά η ίδια οδήγησε τον εαυτό της εκεί. Ίσως τελικά ήθελε να μείνει για πάντα στο Πάνθεον των 27 ή απλά ήταν εγωκεντρική μέχρι το τέλος της…..

ΠΕΡΙΛΗΨΗ