Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη Σοφία, που επιστρέφει στο απομονωμένο προάστιο του Πολύδροσου για να φροντίσει την άρρωστη μητέρα της, επίσης ονομαζόμενη Σοφία για κάποιο λόγο. Μέσα από αυτή την επανασύνδεση, η ταινία εξερευνά τις προσωπικές συγκρούσεις, τα απωθημένα όνειρα και τα ανείπωτα μυστικά που διαμόρφωσαν τη σχέση τους.
Η ταινία, δεν διστάζει να αντιμετωπίσει δύσκολα θέματα, όπως η γήρανση, η ασθένεια και η θνησιμότητα, με ειλικρίνεια και ευαισθησία. Ταυτόχρονα, φωτίζει τις μικρές στιγμές ομορφιάς και ανθρωπιάς που μπορούν να βρεθούν ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, κάτι που άγγιξε με ιδιαίτερη ευαισθησία ο Αλέξανδρος Βούλγαρης.
Το Πολύδροσο σαν προάστιο του Χαλανδρίου με την απομόνωση και την παλιά του γοητεία, λειτουργεί ως ένας ζωντανός χαρακτήρας, γεμάτος φαντάσματα από τα παλιά, τα πρώτα φιλιά και τα ανείπωτα μυστικά. Η ατμόσφαιρα της ταινίας, σκοτεινή και μελαγχολική, ενισχύει την αίσθηση του εγκλωβισμού και της αναπόφευκτης αντιμετώπισης του παρελθόντος.
Η σκηνοθεσία του Βούλγαρη είναι λιτή αλλά αποτελεσματική, επιτρέποντας στους θεατές να εστιάσουν στους χαρακτήρες και τις σχέσεις τους. Ξετρελάθηκα με την ” αχρωμία ” που κράτησε σε όλη την ταινία, με ελάχιστες εξαιρέσεις σε κάποιες σκηνές δυνατής συναισθηματικής φόρτισης. Η κινηματογράφηση του, πανέξυπνα εκμεταλλεύεται στο έπακρο το φυσικό τοπίο του Πολύδροσου, δημιουργώντας μια αίσθηση οικειότητας και αποξένωσης ταυτόχρονα.
Η Σοφία Κόκκαλη “κατεβάζει ” τα υποκριτικά της στάνταρ για να σταθεί δίπλα στην άχαρη και άκαιρη Βίκυ Καγιά. Όλη η ταινία ρίχνει το βάρος της σε εκείνη( Κόκκαλη) που για άλλη μια φορά μας δίνει μια δυνατά αξιοπρεπή ερμηνεία. Εμβαθύνει στον ρόλο μέσα από το ταξίδι του παρελθόντος που τελικά πάντα θα μας ακολουθεί και μόνο η αποδοχή είναι η ελευθερία του πραγματικού εαυτού που κρύβει ο καθένας μας μέσα του.
Το “Πολύδροσο” δεν είναι απλώς μια ιστορία για την επιστροφή στο σπίτι και την αντιμετώπιση του παρελθόντος. Είναι μια ανθρώπινη ταινία που εξερευνά την αγάπη, τη συγχώρεση και την αποδοχή.
Υ.Γ. Είναι λυπηρό μια τόσο ωραία ιστορία, μια τόσο νοσταλγική σκηνοθεσία και μια δυνατή πρωταγωνίστρια σαν τη Σοφία Κόκκαλη να “χάνουν” για την κακή επιλογή του σκηνοθέτη( ? ) να βάλει συμπρωταγωνίστρια ένα πρώην μοντέλο και νυν celebrity της τηλεόρασης που δεν έχει ιδέα από υποκριτική. Η επιλογή είναι τόσο κακή που αν υπήρχε άλλη επιλογή για τον ρόλο της μάνας Σοφίας, η ταινία θα είχε απογειωθεί. Κρίμα πραγματικά…..
Το εξοργιστικό σε όλο αυτό, είναι ότι πρόσφατα ανακοινώθηκε από τα Βραβεία Ίρις η υποψηφιότητα της τηλεπερσόνας στην κατηγορία πρώτου γυναικείου ρόλου δίπλα στο μεγαθήριο Καρυοφιλιά Καραμπέτη για την ερμηνεία της στη ¨Φόνισσα”. Αλήθεια τώρα?
Ελλάδα. 2023. Διάρκεια: 84΄. Διανομή: CINOBO
|
|
Επίσημη Συμμετοχή – Ελληνικό Διαγωνιστικό
Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | 2023
Βραβείο Ιδρύματος Κωστοπούλου
Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | 2023
Υποψήφια σε 6 κατηγορίες στα Βραβεία Ίρις
της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου | 2024
|
|
|
|
