Είχα την τιμή πριν από δύο εβδομάδες να μού δώσει συνέντευξη ένας νέος (στη δισκογραφία) ερμηνευτής και συνθέτης που στη μουσική του μαντεύει κανείς τις αναφορές του, οι οποίες περνούν από τον Μάνο Χατζιδάκη και την Αρλέτα και φτάνουν ως τη Δήμητρα Γαλάνη. Από τα πρώτα τραγούδια που συνέθεσε, το “Διαφορετικά”, σε στίχους του Λάζαρου Αντωνιάδη, είναι μία σύγχρονη πανέμορφη γλυκιά μπαλάντα που μιλάει για την ακατανίκητη ανάγκη των ανθρώπων που αγαπιούνται, να είναι μαζί.
Καλημέρα Λεωνίδα και σε ευχαριστούμε πολύ που είσαι κοντά μας. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για ‘σένα για να σε μάθουν και οι αναγνώστες του περιοδικού μας;
Αρχικά, να ευχαριστήσω το TheLookGr που μου δίνει την ευκαιρία να συστηθώ σε ένα ευρύ κοινό που αγαπά τη μουσική και την τέχνη γενικότερα. Είμαι ο Λεωνίδας Μπόμπας, ερμηνευτής και συνθέτης. Γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα και έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική. Μία επιστήμη που αγαπώ και με έχει διδάξει πολλά σημαντικά πράγματα, τα οποία βρίσκουν εφαρμογή σε οτιδήποτε κάνω καθημερινά. Το τραγούδι, η αρχιτεκτονική αλλά και η μαγειρική, μια ακόμη μεγάλη μου αγάπη, είναι οι τρεις τρόποι δημιουργικής έκφρασης που με γεμίζουν απόλυτα και με φέρνουν κοντά στους υπόλοιπους ανθρώπους.
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική και ποιες ήταν οι επιρροές σου;
Ασχολούμαι από πολύ μικρή ηλικία με τη μουσική, παρακολουθώντας μαθήματα πιάνου και ακορντεόν. Η μουσική άλλωστε είχε πάντα μια εξέχουσα θέση στην οικογένειά μου. Η μητέρα μου τραγουδούσε συνεχώς ενώ ο πατέρας μου, ως μεγάλος μουσικόφιλος και συλλέκτης δίσκων, βοήθησε καθώς μεγάλωνα να πλουτίσει ο εσωτερικός μου κόσμος με πολλές και διαφορετικές αναφορές.
Η μουσική μου διαδρομή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ξεκίνησε επίσημα μόλις μετακόμισα στην Κρήτη για τις σπουδές μου. Εκεί, δεν άργησα να μπω στις μουσικοθεατρικές ομάδες «Φωνές του Νότου» και «Καταφωνή», όπου μαζί με άλλους ερμηνευτές και μουσικούς όλων των ηλικιών έμαθα να μοιράζομαι τη σκηνή αλλά και να ανοίγομαι προσωπικά μπροστά σε κοινό.
Με την επιστροφή μου στην Αθήνα, το 2013, έμαθα για την 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου του Παρασκευά Καρασούλου και αποφάσισα να δοκιμάσω κι εκεί τις δυνάμεις μου ως ερμηνευτής. Ήμουν ένας από τους τριάντα τρεις τελικούς διακριθέντες. Από το 2014, πιο σίγουρος πια, ξεκίνησα να παρουσιάζω τις δικές μου προσωπικές παραστάσεις. Παράλληλα, επέστρεψα στις μουσικές μου σπουδές, κάνοντας ξανά μαθήματα πιάνου και σύγχρονου τραγουδιού με καθηγητές που είναι οι ίδιοι σημαντικές επιρροές για εμένα: την Έλλη Πασπαλά, τον Πάνο Δήμα και τη Μαρία Λατσίνου. Άνθρωποι σαν αυτούς, με ενδιαφέρουσα πορεία, σημαντική εμπειρία και βιωμένες γνώσεις, είναι που μπορούν να με κινητοποιήσουν, να με κάνουν να ονειρεύομαι και να δοκιμάζω συνεχώς νέα πράγματα.
Το πρώτο σου τραγούδι με τίτλο «Διαφορετικά» πώς προέκυψε; Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για τους συντελεστές του;
Το «Διαφορετικά» είναι ένα τραγούδι για την ακατανίκητη ανάγκη των ανθρώπων που αγαπιούνται να είναι μαζί. Έστω και κρυφά. Έστω και περιορισμένα. Ακόμη και σε συνθήκες ανελευθερίας. Ο έρωτας άλλωστε, έχουμε δει να ανθίζει ακόμη και μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης…
Το γράψαμε με τον Λάζαρο Αντωνιάδη πριν από αρκετά χρόνια και είναι πολύ σημαντικό για εμάς γιατί είναι το πρώτο-πρώτο μας τραγούδι και των δύο: η πρώτη μουσική που έγραψα πάνω σε στίχους ενός στιχουργού και οι πρώτοι στίχοι του Λάζαρου που μελοποιήθηκαν από έναν συνθέτη. Την παραγωγή υπογράφει ο Μάριος Λαζ Ιωαννίδης, ένας εξαιρετικός μουσικός και παραγωγός, και πιάνο έχει παίξει ο Στέλιος Φραγκούς.
Το τραγούδι, το κυκλοφόρησες ως ανεξάρτητος καλλιτέχνης όπως πρόσεξα, χωρίς να ανήκεις δισκογραφικά σε κάποια εταιρεία. Πώς βλέπεις το ενδεχόμενο να υπέγραφες συμβόλαιο με κάποια δισκογραφική εταιρεία; Θεωρείς πως στην Ελλάδα η δισκογραφία περνάει κρίση;
Η δισκογραφία όπως τη γνωρίσαμε οι άνθρωποι της γενιάς μου, έχει πάψει να υπάρχει ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Κι όμως, ακόμη δεν έχουν βρεθεί οι ισορροπίες όσον αφορά τα νέα μέσα διάδοσης και εκμετάλλευσης της μουσικής παραγωγής. Η μουσική ως επαγγελματικός κλάδος, ως μια ενασχόληση δηλαδή από την οποία μπορεί να βιοπορίζεται ένας δημιουργός ή ένας ερμηνευτής, περνάει γενικότερα μια πολύ μεγάλη κρίση στην Ελλάδα. Δημιουργία υπάρχει. Αυτό που λείπει είναι οι άνθρωποι με όραμα, που θα μπορούσαν να επενδύσουν στην ανάπτυξη μιας νέας μουσικής βιομηχανίας με σημερινούς όρους, η οποία θα ήταν κάποτε σε θέση να συσπειρώσει και να αναδείξει όλες τις δυνάμεις της σύγχρονης τραγουδοποιίας, που σήμερα υπάρχουν μεν, αλλά δεν είναι απόλυτα ορατές. Με λίγα λόγια, χρειαζόμαστε καλλιτεχνικούς παραγωγούς. Τόσο “καλλιτεχνικούς” όσο και “παραγωγούς”. Γιατί όταν όλα αυτά που αφορούν τη μουσική παραγωγή έχουν γίνει τεχνικά και τεχνοκρατικά, εύκολα χάνεται και το νήμα και το νόημα της συνέχειας.
Σήμερα, αν δεν είσαι ένας καλλιτέχνης που έχεις ήδη ένα κοινό να σε ακολουθεί, μια δισκογραφική εταιρία δεν ενδιαφέρεται να σου προσφέρει και πολλά. Ακόμα και υπό τη στέγη της, εσύ ο ίδιος αναλαμβάνεις τον ρόλο του οικονομικού και καλλιτεχνικού παραγωγού. Θα επέλεγα ευχαρίστως να συνεργαστώ με μια δισκογραφική εταιρία εφόσον αισθανόμουν πως οι άνθρωποί της πιστεύουν σε εμένα και είναι σε θέση να με συνοδεύσουν στην πορεία μου με γνώση, εμπειρία και μεράκι, ενώ παράλληλα θα μου επέτρεπαν να επικεντρωθώ με μεγαλύτερη αφοσίωση στη δημιουργία.
Το ίντερνετ θεωρείς πως βοηθάει τους νέους καλλιτέχνες στο να γίνουν περισσότερο γνωστοί; Στη δικιά σου περίπτωση σε έχει βοηθήσει μέχρι στιγμής;
Το ίντερνετ είναι ένα σημαντικό εργαλείο προβολής. Μέχρι στιγμής, μου έχει προσφέρει με ευκολία κάτι πολύ βασικό: τη δυνατότητα να φιλοξενείται η μουσική μου στις μεγαλύτερες παγκόσμιες πλατφόρμες αναπαραγωγής και αγοράς της μουσικής (Spotify, Deezer, iTunes, YouTube, κ.ά.). Μπορεί λοιπόν να ταξιδέψει έναν καλλιτέχνη πολύ μακριά και να τον φτάσει κοντά σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι θα τον βάλει έτσι εύκολα και στις καρδιές τους. Για να ξεχωρίσει κανείς μέσα σ’ αυτόν τον τεράστιο ωκεανό πληροφορίας, χρειάζεται να επενδύσει πολύ στην επικοινωνία της δουλειάς του. Και γι’ αυτό μια κουβέντα σαν αυτή που κάνουμε τώρα μαζί δε θα χάσει ποτέ τη χρησιμότητά της, είτε γίνεται στο ίντερνετ είτε σε κάποιο άλλο μέσο.
Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως άνθρωπο και πώς ως καλλιτέχνη;
Κατ’ αρχάς, όλοι οι άνθρωποι είμαστε καλλιτέχνες εφόσον βάζουμε αγάπη, κόπο και μεράκι σε οτιδήποτε κάνουμε. Καλλιτέχνης νιώθω είτε μαγειρεύω, είτε τραγουδάω, είτε γράφω ένα τραγούδι. Καλλιτέχνης θα ένιωθα επίσης αν ήμουν δάσκαλος ή αν έβαφα σπίτια.
Ως άνθρωπος, αισθάνομαι ευτυχής γιατί μπορώ να βλέπω τη θετική πλευρά σε καθετί.
Αν άλλαζες κάτι στη σημερινή μουσική που προβάλλεται στην Ελλάδα, ποιο ή ποια θα ήταν αυτό/αυτά;
Θα ήθελα να υπάρχουν περισσότερο οι ομάδες και λιγότερο οι ατομικές προσπάθειες. Είναι κάτι που λείπει ιδιαίτερα σήμερα.
Αυτήν την περίοδο με τι ασχολείσαι; Υπάρχει η σκέψη για live εμφανίσεις;
Αυτή την περίοδο, προσπαθώ να γνωρίσω το «Διαφορετικά» σε όσο περισσότερο κόσμο μπορώ, ενώ παράλληλα ετοιμάζω τη νέα μου παράσταση που θα έρθει το φθινόπωρο.
Τα όνειρά σου για το μέλλον ποια είναι; Ενδεχομένως κάποιες συνεργασίες που θα ήθελες να κάνεις;
Το όνειρό μου είναι να είμαι ευτυχής μέσα από τη μουσική. Δηλαδή, να μπορώ να παρουσιάζω τα τραγούδια μου όπως τα σκέφτομαι, και αυτά να μπορούν να αγγίζουν και άλλους ανθρώπους. Οι συνεργασίες που ονειρεύομαι αυτή τη στιγμή είναι με ανθρώπους τους οποίους θαυμάζω, αγαπώ και εμπιστεύομαι, όπως και εκείνοι εμένα. Έχω ήδη στη ζωή μου τέτοιους ανθρώπους και νιώθω πολύ τυχερός γι’ αυτό. Τα καλύτερα έρχονται λοιπόν!
Λεωνίδα σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη και καλή επιτυχία στο πρώτο σου τραγούδι!
Επίσημη σελίδα στο Facebook
Για να αγοράσετε το τραγούδι Links
